«Έφυγα από το σπίτι με τα ελάχιστα λεφτά που είχα....» - Η συγκινητική εξομολόγηση της Marseaux για την απώλεια της μητέρας της

Τι είπε για τη σχέση με τον πατέρα της

Ιωάννα Βουτσή
Youweekly Editor
«Έφυγα από το σπίτι με τα ελάχιστα λεφτά που είχα....» - Η συγκινητική εξομολόγηση της Marseaux για την απώλεια της μητέρας της

Για την απώλεια της μητέρας της και την συγκρουσιακή σχέση που είχε με τον πατέρα της, μίλησε την Κυριακή 19/11, στην εκπομπή Γειά σου η Marseaux. Η τραγουδίστρια, με αφορμή το νέο της τραγούδι Βότκα - Βύσσινο που μίλησε και για τα ομοφοβικά σχόλια που έχει δεχτεί, αλλά και τις ερωτικές της προτιμήσεις (δείτε εδώ τι είχε αποκαλύψει).

Η εξομολόγηση της Marseaux για την απώλεια της μητέρας της

«Γράφουμε πάντα για πράγματα που μας έχουν συμβεί και αυτό ήταν όντωςένα συμβάν. Πόσο μάλλον γιατί να μην μιλήσουμε για κάτι καινούριο. Ήξερα ότι θα δεχτώ κριτικές ή θα δεχτώ ομοφοβικά σχόλια που όντως συνέβη. Δέχομαι φλερτ απο γυναίκες. Έχω ερωτευτεί και γυναίκες και άντρες. Είμαι πολύ ανοιχτή.» ανέφερε αρχικά.

Έχω χάσει και τη μαμά μου στην ηλικία των 17 ετών. Ήταν άρρωστη από τα 12, έχω βιώσει στιγμές στο σπίτι πολύ δύσκολες. Εγώ και ο μπαμπάς μου τσακωνόμασταν πολύ. Οπότε έφυγα από το σπίτι με τα ελάχιστα λεφτά που είχα. Νοίκιασα ένα υπόγειο 1x1, ήταν δύσκολα. Τώρα με τον μπαμπά μου είμαστε καλύτερα μας. Είμαστε πολύ φίλοι και με στηρίζει ο μπαμπάς μου πολύ. Οπότε τώρα που δεν μένουμε μαζί όλα είναι ρόδινα.» εξομολογήθηκε.

«Έβαλα την τεφροδόχο της μητέρας μου να ακούσει το νέο μου τραγούδι στο τικ τοκ κι έκανα χιούμορ. Εγώ μιλάω μαζί της και το νιώθω ότι με ακούει» είπε μεταξύ άλλων.

Δείτε εδώ το βίντεο:

Η αποκάλυψη για τους γονείς της

«Οι γονείς μου με στήριζαν πάρα πολύ. Η μαμά μου ειδικά, ότι κι αν της έλεγα, ήταν «ναι, ναι, ναι». Εγώ δεν ήξερα άμα θα δώσω Πανελλήνιες, τι θα κάνω, άμα θα γίνω μουσικός, άμα θα γίνω ηθοποιός και ήμουν τελείως χαμένη. Όλοι γύρω μου έλεγαν πως «θα δώσεις Πανελλήνιες», οι καθηγητές μου πολύ με πίεζαν εκεί. Η μαμά μου ήταν η μόνη που μου έλεγε ότι «δεν θα δώσεις, άστο ρε παιδί μου, αφού δεν είναι για σένα αυτό. Δεν πειράζει. Άστο, θα κάνεις ότι θες». Μετά την έχασα, στα 17 μου χρόνια, οπότε εκεί το χάος. Λέω, τώρα τι κάνουμε; Είχα έναν υποστηρικτή και τον έχασα οπότε τώρα τι γίνεται; Χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου, χάνεις τον κόσμο όλο.

Δεν είναι εύκολο καθόλου και ειδικά επειδή εγώ με την μαμά μου, εκτός από μαμά και κόρη, ήμασταν κολλητές. Ήταν μεγάλο χτύπημα, πολύ μεγάλο όμως. Πέρασε ένα διάστημα που, άμα μου πεις τώρα τι έκανες, δεν θυμάμαι. Έχω δηλαδή έναν χρόνο που τον έκαναν delete. Πήγαινα σχολείο; Έβγαινα; Είχα παρέες; Δεν θυμάμαι τίποτα. Σαν να μην τον έζησα». Στο σπίτι ήταν πιο δύσκολα γιατί κουμάντο έκανε η μαμά πάντα, οπότε ο μπαμπάς μου έμεινε με δυο κορίτσια ξαφνικά... χάος. Σιγά σιγά, βήμα με το βήμα, μέσω της ψυχοθεραπείας επίσης, τα καταφέραμε», εξομολογήθηκε συγκινημένη,

«Κάθε μέρα την έχεις ανάγκη την μαμά, δεν είναι «α, τώρα περνάω λίγο πιο ζόρι». Είναι αρκετές οι φορές που είμαι στεναχωρημένη και κλαίω και λέω θα ήταν αλλιώς άμα την είχα εδώ. Δηλαδή ξέρω ότι θα ήταν αλλιώς. Θα ήθελα πολύ να δει ίσως το τι έχω καταφέρει γιατί ήταν η μόνη που πίστευε σε μένα τυφλά και να μου πει «το ‘ξερα! Είδες που έκλαιγες και που χτυπιόσουν; Εγώ το έβλεπα». Αυτό ίσως θα ήθελα» συμπλήρωσε.

«Η σχέση με τον μπαμπά είμαστε τέλεια. Είχαμε περάσει μια κρίση να φεύγω από το σπίτι... Με το που την έχασα άρχισα να αντιδράω ως παιδί. Δεν διάβαζα, χανόμουν στο κέντρο, έπινα ποτό. Άρνηση, δεν μπορούσε να το διαχειριστώ. Δεν μπορούσε να την βλέπω στο σπίτι να πονάει. Της είχα και νεύρα υποσυνείδητα... γιατί φεύγεις γιατί αρρωσταίνεις. Οπότε άλλαξα. Μπορεί να είχα σχολείο και να έβγαινα μόνη μου κέντρο. Αυτό συνέχισε μέχρι το χαμό της και για κάποιο καιρό μετά που δεν μαζευόμουν. Οπότε εκεί άρχισε η κόντρα μας... Δεν είχαμε καλή σχέση. Με το που έφυγε από το σπίτι φίλοι, είμαστε τέλεια τώρα», ανέφερε στη συνέχεια.