12 μέρες στο Δαφνί: «Χθες μίλησα...» - Η αποκάλυψη του αδερφού του Σταμάτη Γαρδέλη, Παναγιώτη, για το εξιτήριο από την κλινική
Ποια είναι η κατάσταση της ψυχικής υγείας του
Ο Σταμάτης Γαρδέλης βρίσκεται στο Δαφνί εδώ και αρκετές ημέρες πλέον, λαμβάνοντας όλη τη βοήθεια που χρειάζεται από τους ειδικούς, μετά την αποκάλυψή του για την ψυχολογική πίεση που δεχόταν λόγω των υπέρογκων ποσών που χρωστάει, που του δημιούργησαν αυτοκτονικές τάσεις.
Πολλές είναι οι αποκαλύψεις που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας έκτοτε (δείτε εδώ ποιος του πρότεινε να αγοράσει το κτήμα για το οποίο δέχθηκε πρόστιμα που έφτασαν τις 80.000 ευρώ), ωστόσο για την τρέχουσα κατάστασή του θέλησε να μιλήσει στον δημοσιογράφο Θάνο Βάγιο για το Πρωινό του ΑΝΤ1 ο αδερφός του, Παναγιώτης Γαρδέλης.
Η αποκάλυψη του αδερφού του Σταμάτη Γαρδέλη για παραμονή του στο Δαφνί
«Χθες μίλησα, καλά είναι, καλύτερα είναι…», είπε αρχικά, ενώ σχετικά με το αν έχει γίνει γνωστό πότε θα πάρει εξιτήριο, δήλωσε: «Όχι, ακόμα όχι. Δεν μου είπε κάτι, όχι. Καλά είναι, τώρα τελευταία δηλαδή που μιλάω, καλά είναι. Γενικώς μιλούσαμε και μια χαρά είναι ο άνθρωπος. Τώρα τον βλέπω αρκετά καλά είναι. Περί ανέμων και υδάτων μιλούσαμε, πως είσαι, τι κάνεις, "εντάξει, καλά είμαι, ωραία”, τέτοια πράγματα… Μια χαρά ήταν, καλύτερα ήταν, πιο καλά ακουγόταν».
Οι πρώτες δηλώσεις του μέσα από το ψυχιατρείο
Μέχρι στιγμής κρατούσε το τηλέφωνό του κλειστό, επικοινωνώντας μόνο με όσους επιθυμούσε ο ίδιος, ωστόσο το γεγονός πως δημοσιογράφοι πλησίασαν την μητέρα του για να μάθουν πληροφορίες για εκείνον και την κατάστασή του τον έκανε να "σπάσει" τη σιωπή του μέσα από την εκπομπή του ALPHA, T-Live.
«Ευχαριστώ πάρα πολύ για το ενδιαφέρον και την αγάπη του κόσμου, με έχει συγκινήσει. Είμαι καλά, είμαι σε μια οικία και μια σταθερή κατάσταση, με μια περιφρουρούμενη κατάσταση, έχω τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους ψυχολόγους…», ανέφερε αρχικά.
Είσαι ικανοποιημένος από το νοσηλευτικό, το ιατρικό προσωπικό εδώ;
Πάρα πολύ. Δηλαδή, είμαι εκστασιασμένος μπορώ να πω… Με έχει εντυπωσιάσει ο ζήλος, όχι που δείχνουν μόνο σε μένα, αλλά γενικά, που υπερβάλλουν και εαυτόν. Αισθάνομαι ότι είμαι σε μια περιφρουρημένη κατάσταση, αισθάνομαι τη σιγουριά των επιστημόνων δίπλα μου και ξεκουράζομαι. Δηλαδή, έχω μπει σε έναν ρυθμό…
Μπράβο, το είχες ανάγκη…
…ύπνου… που, δεν κοιμόμουν πριν… …και κάποιες σκοτεινές, μαύρες, δυσοίωνες σκέψεις έχουν λίγο μείνει στην άκρη. Έχω ανακαλύψει - πώς να το πω τώρα, έτσι - το νόημα της ζωής, μέσα από τις πάρα πολλές συνεδρίες που έχω κάνει, έχει ξαναγεννηθεί μέσα μου μία διάθεση…
Μπράβο…
…για τα πράγματα και όπως και να πάνε…
Εγώ σε βλέπω μια χαρά…
…θα τα αντιμετωπίσω.
Μπράβο.
Στη συνέχεια εξομολογήθηκε: «Και μου δίνει πολύ δύναμη και κουράγιο η αγάπη του κόσμου, που τη βλέπω και από εδώ και από τους επισκέπτες που έρχονται στους ασθενείς και από το νοσηλευτικό προσωπικό και από τους ανθρώπους όλους που εργάζονται σε αυτό το ψυχιατρικό ίδρυμα, το οποίο είναι πολύ παρεξηγημένο τελικά, και αναθεωρώ πάρα πολύ τις απόψεις μου, όταν σκεφτόμουν κάθε φορά που πέρναγα από εδώ προς τα κάτω…το Δαφνί… ότι είναι ένα τρελάδικο. Ε, λοιπόν το Δαφνί δεν είναι ένα τρελάδικο με την τρέχουσα, απλή έννοια. Το Δαφνί είναι μια ανώτερη ψυχιατρική κλινική, από πάρα πολύ αξιόλογους ανθρώπους, οι οποίοι διδάσκουν τους δρόμους για να ανακαλύψει και να βρει κανείς και να ξεψαχνίσει της ψυχής του τα βάθη».
Το σημαντικό είναι ότι βρήκες το κουράγιο και ήρθες μόνος σου εδώ…
Ναι, βρήκα το κουράγιο και ήρθα μόνος μου, διότι ήμουν σε πάρα πολύ μεγάλη πίεση και είχα φτάσει σε σημεία τα οποία δεν θέλω να τα αναπαράγω…να τα ξανασκέφτομαι, αλλά με είχαν πνίξει πάρα πολύ σκοτεινές σκέψεις, ένα αδιέξοδο που ζω, που είναι πανελληνίως γνωστό… Δηλαδή, η ιστορία μου, που δεν είναι μόνο αυτή, είναι ένας φόρτος 45 χρόνων…στο επάγγελμα, όλα αυτά που έχω ζήσει και όλη μου η προσωπικότητα, όλη μου η ύπαρξη, η υπόσταση έμπαινε σε αμφισβήτηση πια. Και ξέρεις, άμα είναι να σε ξεριζώνουν, να σε κόψουν σαν ένα δένδρο, με αλυσοπρίονο, μετά δεν έχεις ζωή. Κάπως έτσι το έβλεπα, τώρα έχω αναθεωρήσει κατά κάποιον τρόπο…
Ναι, θέλω να ακούσω έτσι κάτι…
Ο γιατρός μου, ο διευθυντής, ο Δημήτρης ο Πέτσας με φιλοσοφικά σχήματα, με ποιητική διάθεση, με φιλική διάθεση, μου έχει ανοίξει άλλους δρόμους, με έχει κάνει να ανακαλύψω άλλα πράγματα πολύ βαθιά μέσα μου και δυνάμεις πολύ πιο ισχυρές του θανάτου. Δυνάμεις της ζωής. Και νομίζω αυτό είναι ένα παράδειγμα για όλους. Ότι η ζωή αξίζει περισσότερο από οποιαδήποτε δυσκολία μπορεί να σε οδηγήσει απέναντι.
Βεβαίως. Εδώ μέσα συνέβη κάτι, έμαθες κάτι που να σε ενόχλησε, είχες κάποιες επισκέψεις, κάτι… κάποιες αντιδράσεις από διάφορο… κόσμο; Γιατί είσαι και ένα διάσημο πρόσωπο, έτσι; Βλέπω εδώ που καθόμαστε όλοι γύρω σου, όλοι κάτι σου ζητάνε…
Βγαίνω στο κυλικείο τις ώρες που επιτρέπεται στο επισκεπτήριο και έχω πληροφορηθεί και για την αγάπη του κόσμου και για το τι λένε έξω και πώς έχει περάσει η περίπτωσή μου και, προφανώς, όλη αυτή η δημοσιότητα που έχει δοθεί στο θέμα, στο ζήτημά μου, έχει προσελκύσει ανθρώπους που, κατά κάποιον τρόπο, για μένα καπηλεύονται μια ιστορία και θα έπρεπε να δείξουν λίγο περισσότερο ευαισθησία. Τουλάχιστον, ως προς τη μητέρα μου. Η οποία είναι 91 χρονών και μου έδειξαν σε βίντεο… το λέω δηλαδή και… Δεν πρέπει να συγχίζομαι….
Μου δείξανε σε βίντεο ότι την πήραν τηλέφωνο και της είπαν “ο γιος σου βρίσκεται σε ψυχιατρείο”. Στον Θεό που πιστεύετε… Δηλαδή, παίρνεις μια μεγάλη γυναίκα, 91 χρονών και της λες "το παιδί σου είναι σε ψυχιατρείο"; Μια γυναίκα που έχει μια προκατάληψη, μια συγκεκριμένη θέση στο τι είναι ψυχιατρείο.
Για τη μάνα ψυχιατρείο δεν είναι όπως το πλησιάζουμε εσύ και εγώ… που είμαστε άνθρωποι του κόσμου και λέμε ότι όλοι μας χρειαζόμαστε μια ψυχική αγωγή και να όχι θεραπεία, μια ψυχική κατεύθυνση… Άντε να βάλεις σε αυτό το μυαλό του ανθρώπου των 91 χρόνων… (δείτε εδώ σε ποια εκπομπή αναφέρεται).
