«Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να αναπνεύσω» - Με τρεμάμενη φωνή η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου "λύγισε" για τη μητέρα της, Ζωή Λάσκαρη
«Ευγνωμονώ για αυτή τη μάνα που είχα και έχω»
Τρίτη 12/12 σήμερα και αυτή την ημέρα κανονικά θα γιόρταζε τα γενέθλιά της η Ζωή Λάσκαρη. Η ίδια, ωστόσο, έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο 2017 και έκτοτε παρόλο που η συγκεκριμένη ημερομηνία θα έπρεπε να φέρνει χαμόγελα στα πρόσωπα των αγαπημένων της ανθρώπων, πολλές φορές φέρνει θλίψη και αναμνήσεις.
Η κόρη της, Μαρία Ελένη Λυκουρέζου, θέλησε να μιλήσει για τον τρόπο που βιώνει κάθε χρόνο αυτή την ημέρα μέσα από ένα βίντεο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Tik Tok, δίχως να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της για την απώλεια της αγαπημένης της μητέρας.
Η σπάνια εξομολόγηση της Μαρία Ελένη Λυκουρέζου για τη μητέρα της, Ζωή Λάσκαρη
«Σήμερα είναι τα γενέθλια της μανούλας μου 12/12, που πάντα κάτι κάναμε και το γιορτάζαμε. Αν κάποιος έχει χάσει έναν άνθρωπο που αγαπάει πάρα πολύ μπορεί να με καταλάβει… Δεν μπορώ να πω ότι η απώλεια συνηθίζεται, τουλάχιστον σε εμένα δεν συνηθίζεται. Δεν γίνεται να το προσπεράσεις και να το ξεχάσεις. Είναι κομμάτι της ζωής μου, όλα αυτά που έχω ζήσει μαζί της όλα αυτά τα χρόνια... Μου λείπουν οι συζητήσεις μας οι ατελείωτες για τα πάντα, μου λείπει το χαμόγελο της, η μυρωδιά της, η αγκαλιά της, το γέλιο της, η ίδια, μου λείπουν οι τσακωμοί, οι εντάσεις, μου λείπουν τόσα πολλά, τα ταξίδια που κάναμε, όλα βασικά, ακόμα και τα περίεργα.
Πάντα αυτή τη μέρα φροντίζω κάτι να κάνω, την τιμώ με τον δικό μου τρόπο. Δεν ξεχνιέται ποτέ. Αναγκάζεσαι να προχωρήσεις, αναγκάζεσαι ξυπνάς το πρωί και να έχεις διάθεση, να κάνεις πράγματα, να είσαι καλύτερος άνθρωπος. Έχει φύγει για εμένα ο άνθρωπος που ήταν η ασφάλειά μου και πλέον αναγκάζεσαι να πάρεις αποφάσεις χωρίς να την ρωτήσεις, χωρίς να πάρω τη γνώμη της που πάντα ήταν η πιο σημαντική από όλες. Είσαι μόνος σου πια, χωρίς να έχεις την προστασία της μάνας που ότι και αν συμβεί στο τέλος θα γυρίσεις στην μάνα σου.
Είναι στιγμές - εντάξει την σκέφτομαι συνέχεια - αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να αναπνεύσω γιατί και μόνο η σκέψη ότι θέλω να την πάρω τηλέφωνο να της μιλήσω με κάνει να μην μπορώ να αναπνεύσω. Από την άλλη, μου δίνουν τρομερή δύναμη όλα αυτά που μου ‘χει περάσει τόσα χρόνια, όλα αυτά που με έχει διδάξει. Πόσο δίκιο είχε σε όλα... Ευγνωμονώ για αυτή τη μάνα που είχα και έχω».
