Μαρία Ηλιάκη: «Θυμάμαι μικρή πόσο πολύ φοβόμουν μη μεγαλώσω και "φύγεις"» - Ρίγη συγκίνησης με την ανάρτηση για τη μητέρα της που δεν ζει πια

Δείτε το βίντεο που δημοσίευσε στο Instagram

Στέλλα Μούτσιου
Youweekly Editor
Φωτογραφία αρχείου NDP Photo Agency
Φωτογραφία αρχείου NDP Photo Agency

Η Μαρία Ηλιάκη πριν από 12 χρόνια έχασε την μητέρα της και παρόλο που έχει περάσει τόσος καιρός, η απώλειά της ακόμα την "στοιχειώνει", καθώς, όπως πολλοί ακόμη διάσημοι έχουν εξομολογηθεί σε τέτοιες περιπτώσεις, ο χαμός αυτός μπορεί να με τον καιρό να σταματήσει να πονά, αλλά δεν ξεπερνιέται ποτέ.

Σήμερα, Πέμπτη 18/1, θα είχε τα γενέθλιά της, μάλιστα, και η παρουσιάστρια θέλησε να δείξει πως την σκέφτεται και της λείπει καθημερινά. Γι' αυτό και προχώρησε σε μία άκρως συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, δημοσιεύοντας ένα βίντεο με φωτογραφίες τους.

Η συγκινητική ανάρτηση της Μαρίας Ηλιάκη για τα γενέθλια της μητέρας της που έχει φύγει από τη ζωή

«Θυμάμαι μικρή πόσο πολύ φοβόμουν μη μεγαλώσω και "φύγεις"… ακόμα μου λείπουν αυτές οι στιγμές…. χρόνια πολλά μαμά κι ας μην είσαι εδώ … @afanhs.hrwas σ’ ευχαριστώ που οι δημιουργίες σου μου βγάζουν κάθε φορά τόσα συναισθήματα», έγραψε χαρακτηριστικά και πλήθος κόσμου έσπευσε να της στείλει ένα μήνυμα συμπαράστασης για τη δύσκολη αυτή ημέρα που περνά.

Δείτε επίσης: Μαρία Ηλιάκη: Απάντησε στις φήμες εγκυμοσύνης δείχνοντας την κοιλίτσα της - Η δημόσια ερώτηση της Σκορδά στο Fay's Time

Η εξομολόγηση για την απώλειά της

Στις 14.00 το μεσημέρι της Δευτέρας 31 Μαΐου/21, η Μαρία Ηλιάκη έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Γέννησε με καισαρική τομή στην κλινική που εργαζόταν ο σύντροφός της, Στέλιος Μανουσάκης, στη Ζυρίχη και το κοριτσάκι τους από την ημέρα που ήρθε τους γεμίζει ευτυχία.

Το ζευγάρι πλέον μένει μόνιμα στην Αθήνα, αφού όπως ανακοίνωσε πρόσφατα ο γυναικολόγος έληξε την συνεργασία του στην Ζυρίχη και επέστρεψε στην Ελλάδα.

Με την οικογένεια να βρίσκεται όλη πίσω στην πατρίδα, η Μαρία Ηλιάκη παραχώρησε μια πολύ εξομολογητική συνέντευξη, όπου μίλησε για την απώλεια της μητέρα της που της στοίχισε πολύ, ειδικά επειδή δεν βρισκόταν στο μαιευτήριο που γέννησε για να την στηρίζει.

Η περίοδος της εγκυμοσύνης πώς ήταν;

Δεν μπορώ να πω πως ήταν ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Άργησα να συνδεθώ συναισθηματικά με το όλο θέμα. Ήμουν στρατιώτης, κάνοντας σωστά όλα όσα έπρεπε για εννιά μήνες για να είναι το παιδί καλά. Δεν έζησα τις συγκινήσεις που λένε με τo μωρό όταν το έβλεπα σε υπέρηχους ή όταν άκουγα την καρδιά του. Ένιωθα ανακούφιση που ήταν το παιδί καλά. Ακόμη και τη στιγμή της γέννησης της κόρης μου ήμουν σοκαρισμένη και όχι συγκινημένη.

Όταν την είδα μπροστά μου τα πρώτα δευτερόλεπτα, μου φάνηκε τεράστια. Αναρωτιόμουν πού ήταν το πλάσμα αυτό και πώς χωρούσε μέσα στην κοιλιά μου. Σκεφτόμουν τέτοια απλά πράγματα. Είχα και δύσκολη εγκυμοσύνη με πολλούς εμετούς, δεν είχα χρόνο να χαρώ τη συγκεκριμένη περίοδο. Μετά τους πρώτους πέντε μήνες της ζωής της ένιωσα έντονα συναισθήματα. Αρχίσαμε να καταλαβαινόμαστε κι εγώ ξεκίνησα να τρελαίνομαι. Η επαφή με το μωρό όταν αρχίζει να καταλαβαίνει, είναι πολύ όμορφη.

Έχασες τη μητέρα σου σε μια κομβική ηλικία. Στην καριέρα σου αναπτυσσόσουν ακόμη, δεν είχες αποκτήσει τη δική σου οικογένεια. Τι σκέψεις προκαλεί αυτή η δύσκολη εμπειρία τώρα που είσαι κι εσύ μητέρα;

Δίχως να το γνωρίζω – επειδή είχαμε μια συγκρουσιακή σχέση – η μητέρα μου ήταν ένας πολύ βασικός πυλώνας στη ζωή μου. Εκτός του ότι ήταν το λιμάνι μου και απευθυνόμουν σ’ εκείνη για ό,τι κι αν συνέβαινε, ήταν και ο άνθρωπος στον οποίο ξεσπούσα. Γιατί εκείνη ήταν πάντα εκεί να με ακούει και να μου τα συγχωρεί όλα.

Οπότε περάσαμε πολύ γλυκές αλλά και πολύ δύσκολες στιγμές, ειδικά στην εφηβεία. Όταν χάνεις τη μητέρα σου, αισθάνεσαι ορφάνια. Μια μεγάλη μοναξιά. Αυτό ένιωσα. Θα ήθελα πολύ να είναι εδώ, γιατί αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Στο μαιευτήριο τη σκεφτόμουν έντονα, ήθελα να είναι εκεί. Μου λείπει πολύ.

Σχετικά με το αν μ’ επηρεάζει κι αλλιώς τώρα που είμαι μητέρα, ναι, έχω σκεφτεί αρκετές φορές, με φόβο και με τρόμο πώς θα είναι για το παιδί μου αν φύγω εγώ από τη ζωή. Αλλά, όπως είπα, επειδή ο φόβος σε μένα αποτελεί τροχοπέδη, προσπαθώ ν’ αγαπώ όσο γίνεται τον εαυτό μου και να τον προσέχω. Είμαι στρατιώτης σε αυτό. Κάνω τις εξετάσεις μου, κοιτάζω να είμαι καλά, να είμαστε υγιείς εγώ και ο πατέρας της Κατερίνας, για να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο κοντά της, είπε στο περιοδικό "Marie Claire" και τη δημοσιογράφο Εβίτα Τσιλοχρήστου!