Νίκος Ψαρράς για Λεωνίδα Κακούρη: «Τον γνώρισα στις "Άγριες Μέλισσες", είναι ένα πολύ θετικό παιδί...»
«Δεν ξέρω τι συνέβη...»
Για τον Λεωνίδα Κακούρη και τον σάλο που είχε δημιουργηθεί πριν απο λίγο καιρό γύρω από το όνομά του, μετά την ξαφνική του αποχώρηση από την παράσταση που θα πρωταγωνιστούσε, "Βασιλιάς Λήρ", μίλησε ο Νίκος Ψαρράς στην εφημερίδα On Time και τη Σίσσυ Μενεγάτου.
Υπνεθυμίζουμε ότι μετά την παραίτησή του προκλήθηκε θύελλα αντιδράσεων με τον ηθοποιό να μην δίνει καμία εξήγηση σχετικά με την απομάκρυνσή του από τον θίασο. Την ίδια ημέρα 4/1, η επίσημη σελίδα του Εθνικού Θεάτρου στο instagram έκανε μια σχετική ανάρτηση (δείτε εδώ)
Στη συνέχεια ο ηθοποιός ς θέλησε να βάλει τέλος σε όσα ακούνται με ανακοίνωση του προς τα ΜΜΕ μέσω του δικηγόρου του, Δημοσθένη Πέππα (δείτε εδώ αναλυτικά).
Οι δηλώσεις του Νίκου Ψαρρά για τον Λεωνίδα Κακούρη
Έχει γίνει πολύς λόγος στα θεατρικά παρασκήνια, αλλά και στα ΜΜΕ, για την παραίτηση του Λεωνίδα Κακούρη από το Εθνικό Θέατρο και το ρόλο του Βασιλιά Ληρ. Πόσο ευάλωτος μπορεί να είναι ένας ηθοποιός; Σου έχει συμβεί ποτέ να νιώσεις τότε άσχημα, τόσο πιεσμένος, που να είπες «δεν μπορώ να συνεχίσω, φεύγω»;
Ναι, το έχω νιώσει. Έχω φτάσει κάποιες φορές -όχι πολλές- στο σημείο να πω ότι ξεπέρασα τα όριά μου! Δεν έφυγα. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει συμβεί με τον Λεωνίδα, εγώ λίγο τον ξέρω, τον γνώρισα στις «Άγριες Μέλισσες», είναι ένα πολύ θετικό παιδί και χαρούμενο, σοβαρός επαγγελματίας, και ξέρω ότι αγάπησε πολύ το ρόλο που θα ’κανε. Δεν ξέρω τι συνέβη, οπότε δεν μπορώ να έχω γνώμη. Προφανώς, ο συνάδελφος για δικούς του λόγους θεώρησε ότι πρέπει να κάνει μια παύση κι αυτό είναι σεβαστό.
Οι ηθοποιοί δεν είμαστε πολυμηχανήματα, όπου ό,τι συμβαίνει γύρω μας δεν το αφουγκραζόμαστε και μπορούμε να συνεχίσουμε ακάθεκτοι. Αυτό είναι στον άνθρωπο. Εγώ πέρσι τον Φεβρουάριο, που πέθανε ο πατέρας μου, δεν είχα θέατρο, αλλά έκανα γυρίσματα και τα σταμάτησα. Έφυγα για λίγο και πήγα να τον θρηνήσω, να τον κηδέψω, πήρα τρεις μέρες άδεια γιατί του άξιζε! Δεν είμαι από αυτούς τους ηθοποιούς που λένε πως το σανίδι είναι τόσο ιερό που, ό,τι και να σου συμβαίνει, πρέπει να ανέβεις επάνω και να παίξεις.
Όχι. Δεν πρέπει να ανέβεις, αν δεν μπορείς. Δεν πρέπει γιατί κατ’ αρχάς θα πρέπει να σέβεσαι τους θεατές που είναι κάτω κι έχουν πληρώσει ένα εισιτήριο. Πρέπει να σε δουν στα καλύτερά σου. Κι όχι στα χειρότερά σου. Ούτε εγώ θα ήθελα να δω ένα συνάδελφο να είναι κομμάτια πάνω στη σκηνή, επειδή κήδεψε πριν από δύο ώρες ένα πολύ αγαπημένο του πρόσωπο, αλλά πρέπει να παίξει. Για πολλούς από εμάς, αυτό μπορεί να είναι και ψυχοθεραπεία, να πει κάποιος ότι εγώ θέλω να παίξω, γιατί αυτές οι δύο ώρες θα είναι η ανάσα μου. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν το αντέχουν. Είναι σεβαστό.
