Γωγώ Δελογιάννη για τον "Άλλο Άνθρωπο": « Έκλαιγα από απελπισία, έλεγα τι κάνουμε εδώ;»

Καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4 βρέθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής 23/2 η Γωγώ Δελογιάννη. Η γνωστή σεφ παραχώρησε μία συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης, όπου μεταξύ άλλων αναφέθηκε στην απόφασή της να αφήσει την δικηγορία για την μαγειρική αλλά και στην κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθωρπος» στην οποία είχε συνεισφέρει αρκετές φορές.

Η γνωστή μαγείρισσα είχε πριν απο λίγο καιρό είχε μιλήσει στο Πρωινό για την υπόθεση του ιδρυτή της κοινωνικής κουζίνας Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου, που κατηγορείται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος (δείτε εδώ τι είχε αναφέρει).

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Ο Παράδεισος των Κυριών: «Δεν θα ξαναδείς το παιδί» - Ο Σίμος παρεκτρέπεται, πλακώνει στο ξύλο τον Ντίνο και την Αμαλία

Όλα όσα είπε η Γωγώ Δελογιάννη

«Στους γονείς μου το είπα αποφασισμένη πια. Άσπρισαν τα μαλλιά μου. Όσα άσπρα μαλλιά έχω τα απέκτησα τον Απρίλιο του 2015. Είχα πάρει την απόφαση ότι θα ασχοληθώ με τη μαγειρική αλλά έπρεπε να το πω...Δεν είχα την όρεξη, τα κότσια να τσακωθώ με όλους στα 25 μου. Στα 29 τα είχα. 25 με 29 δούλευα δικηγόρος.

Τους έλεγα ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μαγειρική και μου έλεγαν "πήγαινε κάνε τη σχολή που θέλεις αλλά το γραφείο". Πήγα μια μέρα και τους είπα "έχω κλείσει συνέντευξη στο τάδε πολύ καλό εστιατόριο και θα πάω εκεί να δουλέψω". Ο πατέρας μου μού είπε θα αφήσεις το δικηγορικό γραφείο να πλένεις ταψιά; Του λέω "όχι θα τα γεμίζω". Μου λέει "μετά θα τα πλένεις". Λέω "εντάξει μοιραίο"» αποκάλυψε αρχικά.

Για τον «Άλλο Άνρθωπο» ανέφερε: « Όλο αυτό είναι ένα πλήγμα στην αλληλεγγυή που δεν της αρμόζει. Ήμουν 11 χρόνια εκεί. Για εμένα συναισθηματικά ήταν πολύ βαρύ. Εγώ το έμαθα από τον Κώστα, ότι αύριο θα βγει αυτό... Υπήρχαν κάποια Χριστούγεννα στον Άλλο Άνθρωπο, κάτω στην κουζίνα, που άρχισα να κλαίω με μαύρο δάκρυ. Είπα ότι «πέρσι κάναμε 500 μερίδες και δεν έφτασαν, φέτος κάναμε 800 μερίδες και δεν έφτασαν και αυτό είναι ένα βαρέλι που δεν έχει πάτο! Τι κάνουμε εδώ;». Έκλαιγα από απελπισία»

«Είχα πιάσει τον Κώστα Πολυχρονόπουλο και του έλεγα "τι κάνεις εδώ; Πως το κάνεις αυτό;" και εκείνος μου απαντήσουμε πως "1000 ταϊσμένοι είναι καλύτερα από μηδέν". Αλήθεια είναι αυτό. Εκεί διαλύθηκα και σκεφτόμουν «τι κάνουμε εδώ; Μπορούμε;». Τελικά όμως κάτι μπορούμε όλοι μαζί».

«Περίπου 200 – 300 άνθρωποι είχαν την καθημερινή τους σίτιση εκεί αλλά αν πιάσουμε όλες τις δομές στην Αθήνα, είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που τρώνε και έχουν την ανάγκη φαγητού. Πραγματική ανάγκη διαβίωσης » πρόσθεσε μεταξύ άλλων.