Η Βίκυ Καγιά παραχώρησε μία πολύ ιδιαίτερη συνέντευξη στην εκπομπή του MEGA, Πάμε Δανάη, κατά την οποία μίλησε για όλα. Για την οικογένεια, την καριέρα και τα προβλήματα που αντιμετώπισε στην πορεία της, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με τους συνεργάτες της.
Οι αποκαλύψεις της Βίκυς Καγιά
«Για μένα και η τελειότητα και η ευτυχία είναι μία ωραία συντονισμένη απόφαση που παίρνεις και θέλει και λίγη πειθαρχία. Θέλει και λίγο να την κυνηγάς. Εκεί που σου έρχονται τα αρνητικά στο κεφάλι και όλα τα ανάποδα, γιατί έτσι είναι η ζωή – είναι ένας κύκλος που γυρίζει και μαθαίνεις και τρως και τα χαστούκια σου και σηκώνεσαι και ξαναπέφτεις – εκείνη τη στιγμή θα πεις “όλα καλώς καμωμένα, επιλέγω να είμαι ευτυχισμένη και μέσα στο μαύρο και μέσα στο δύσκολο, το δουλεύω και πάω προς τα εκεί”. Οπότε το τέλειο είναι μία έννοια πάρα πολύ ανοιχτή…
Η μόδα δεν σου επιβάλλει το τέλειο. Σου επιβάλλει το αισθησιακά άρτιο, το μοδάτο, την τάση που προτείνει εκείνη την εποχή, κοινωνικά και πολιτικά και για διάφορους λόγους. Η μόδα αυτό κάνει, αγκαλιάζει την πραγματικότητα μίας κοινωνίας την ώρα που συμβαίνει. Η μόδα δεν προτείνει το τέλειο, προτείνει αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Έχουμε μπερδευτεί λίγο…
Σαν μοντέλο, στην εποχή μας τα πράγματα ήταν πολύ πιο ιδιαίτερα και αυστηρά, με την μεζούρα κλπ, υπήρχαν εποχές που ήταν τα super models, που ήταν τόσο όμορφα και τα έβλεπες και έλεγες “αποκλείεται να είναι αληθινό”, αλλά μετά άλλαξαν τα πράγματα και κάποιες φορές λέμε ότι τα μοντέλα πρέπει να έχουν συγκεκριμένες αναλογίες, δέρμα, γιατί θα πρέπει να μπορούν να τους πηγαίνουν τα πάντα.
Όλα τα μακιγιάζ, όλα τα χτενίσματα, όλα τα ρούχα. Υπάρχει λόγος, που κάθε δουλειά έχει τους κανόνες της. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα κορίτσι που έχει τις καμπύλες του, την ακμούλα του ή έχει πιο μεγάλο ή πιο μικρό στήθος, δεν είναι ευτυχισμένο, όμορφο και up to date επειδή δεν έχει τις αναλογίες μοντέλου. Είναι δουλειά, μη μπερδευόμαστε», είπε αρχικά για το modeling και έφερε ως παράδειγμα τον εαυτό της:
«Εγώ δεν τους άρεσα στο σχολείο. Δεν είχα στήθος. Με κοιτούσαν και έλεγαν “καλά, αυτή τώρα είναι στο εξώφυλλο;”. Είναι αληθινή ιστορία αυτή, αλλά αυτή ήταν η μόδα τότε. Όλα τα αγόρια που ήθελαν τις καμπυλωτές σου έλεγαν “αποκλείεται”».
Για την αποχή της από την τηλεόραση, δήλωσε: «Με την αποχή από την τηλεόραση ξαναγύρισα στον εαυτό μου, σε αυτό που πραγματικά ήμουν πάντα. Το είχα ξεχασμένο και γύρισα σε αυτό που ήμουν. Ανέμελη, είμαι και αυθόρμητη παραπάνω από το κανονικό, καμιά φορά και λίγο αφελής επειδή το θέλω, τα αφήνω να πέφτουν τα πράγματα, δεν τους δίνω τόσο πολύ σημασία. Είχα αναγκαστεί να μπω σε μια ζούγκλα, η οποία με περιόριζε με πάρα πολλούς τρόπους και με μανιέρες οι οποίες δεν μου ταίριαζαν και πιεζόμουν μέσα σε ένα πλαίσιο που δεν ήταν δικό μου, δεν ήμουν εγώ έτσι.
Αυτό είχε επίπτωση και στην υγεία μου. Πάθαινα κάτι επεισόδια λιποθυμικά, δηλαδή ανέβαινε η πίεση μου 174, έπεφταν οι παλμοί μου, πόναγε όλο το σώμα μου και δεν μπορούσα να σταθώ. Είχα πράγματα τα οποία ήταν αδικαιολόγητα. Ιατρικά δηλαδή δεν υπήρχε κάποια διάγνωση, ήταν ψυχοσωματικά.
Η τηλεόραση είναι και δεν είναι ζούγκλα. Έχει να κάνει πάρα πολύ με τον χαρακτήρα που έχεις, το στομάχι που έχεις και τον τρόπο με τον οποίο αισθάνεσαι για τα πράγματα. Όταν είσαι ένας άνθρωπος πάρα πολύ καθαρός, που είναι όλα πάνω από το τραπέζι και τίποτα κάτω από αυτό, λες αυτό που σκέφτεσαι και αυτό είναι, πράττεις σαν κανονικός άνθρωπος που θέλει να κάνει τη δουλειά του και να πάει στο σπίτι του και δεν έχεις πίσω και μπροστά εκκρεμότητες, όλοι οι άλλοι που τις έχουν θέλουν να μεταφέρουν σε σένα την ευθύνη για να μην είναι σε αυτούς και εσύ σαν καλός επαγγελματίας παίρνεις την ευθύνη τους και προσπαθείς σαν ομάδα να καλύψεις όλα τα κενά και κάποια στιγμή δεν αντέχεις.
Είχα ένα μωρό παιδί και ένα δεύτερο μωρό παιδί, αλλά δύο, τα παιδιά του Ηλία, τα μεγάλα μας παιδιά στο σπίτι τα Σαββατοκύριακα, έναν σύζυγο ο οποίος είναι απαιτητικός, με ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα, δύο εκπομπές, πάρα πολύ “πόλεμο” δεξιά – αριστερά, τοξικότητα και επιθετικότητα, χωρίς κανέναν λόγο… Ε, εντάξει! Άνθρωποι είμαστε παιδιά, δεν είμαστε και βουνά».
Για το πώς αντιμετωπίζει αυτόν τον πόλεμο, επισήμανε: «Είμαι της φιλοσοφίας “φως και αγάπη”, να μην εστιάζεις στο κακό, εστίασε στο καλό. Ποιο είναι το καλό; Αγαπάς τη δουλειά σου, αγαπάς αυτό το αντικείμενο, δίνεις τη χαρά σου, το κάνεις καλά, πάει καλά, μην εστιάζεις σε τίποτα γύρω από αυτό. Αλλά κάποια στιγμή, αυτό έρχεται και σε σκεπάζει πια και όταν γίνεται σε οποιονδήποτε χώρο, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι ένα βήμα πίσω και να επαναξιολογήσεις την κατάσταση και να επανενταχθείς στη δική σου την πραγματικότητα, να πάρεις μία ανάσα και να δεις πώς μπλέχτηκες σε όλο αυτό που δεν είσαι. Αυτό που έκανα τώρα».
«Δεν ένιωθα ότι όλα αυτά επισκίαζαν τη δουλειά μου, γιατί το θεωρώ λίγο βαρύ, αλλά την “πλάκωναν” και δημιουργούσαν θέματα. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι η καρδιά μου ήταν πάντα ανοιχτή, η πόρτα μου, το καμαρίνι μου ήταν πάντα ανοιχτό. Τώρα τα γύρω γύρω συνέβαιναν και χωρίς λόγο κιόλας, για να το πούμε και 1,5 χρόνο μετά. Χωρίς κανένα λόγο!», εξήγησε ακόμη.
Υπενθυμίζεται πως πριν από ένα χρόνο διάφοροι συνεργάτες της είχαν βγει και είχαν μιλήσει άσχημα για εκείνη, αλλά και πιο πρόσφατα – δείτε εδώ τις δηλώσεις του Γιώργου Καράβα ή του Δημήτρη Σκουλού. Ωστόσο, μεγάλος χαμός είχε γίνει με την Ηλιάνα Παπαγεωργίου – δείτε εδώ γιατί ακριβώς.
«Δεν κουβαλάω ακόμα τις “πληγές” που μου έκαναν. Τα άφησα πίσω. Δεν υπάρχει εύκολο ή δύσκολο, έχει να κάνει με το πόσο δουλεμένος είσαι. Ίσως επειδή είχα την προϊστορία της πάρα πολύ μεγάλης απόρριψης από πολύ μικρό παιδί, ταξίδευα μόνη μου, υπήρχαν τα διάφορα θέματα τα οικογενειακά, έπεφτα και σηκωνόμουν αρκετές φορές μέσα στη ζωή μου… Οπότε επειδή ήμουν “ψημένη” και αντιλαμβάνομαι πόσοι χαρακτήρες μπορεί να υπάρχουμε στον ίδιο χώρο και πόσες διαφορετικές φιλοσοφίες μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο χώρο, στενοχωρήθηκα, το πένθησα, το τέλειωσα, προχώρησα. Το πένθησα όμως!», ξεκαθάρισε.
«Η Βίκυ των 20 θα ήταν πάρα πολύ στενοχωρημένη με την Βίκυ του τώρα, θα έκλαιγε μέρα νύχτα. Θα τα είχε πάρει πάρα πολύ σοβαρά όλα. Καμία σχέση η Βίκυ του τότε με το τώρα. Η ζωή σε διδάσκει. έχει βοηθήσει πολύ και η ψυχανάλυση, αλλά αυτό που σου αλλάζει για πάντα τη ζωή είναι η οικογένεια. Γιατί εκεί επαναπροσδιορίζεις τον εαυτό σου. Δεν έχεις πια τόσο πολύ σημασία εσύ και το πώς αισθάνεσαι εσύ, αλλά τα παιδιά που έχεις φέρει στον κόσμο, τα άλλα σου παιδιά, ο σύζυγός σου… Αλλάζουν οι δυναμικές και οι προτεραιότητες» – δείτε εδώ τα φιλιά στο στόμα με τον Ηλία Κρασσά μπροστά στα παιδιά τους, ανέφερε σε άλλο σημείο και κατέληξε:
«Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πει και να εκφράσει τη γνώμη του για πάρα πολλά πράγματα, όχι μόνο για εμένα και είναι απόλυτα κατανοητό να μην ταιριάζεις, να μην σε συμπαθεί κάποιος. Είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ο καθένας όπως αισθάνεται».