Survivor 4 - Κονδυλάτος: «Έφαγα ένα ψωμί από κάτω, το οποίο είχε πρασινίσει και είχε και μυρμήγκια»
Καλά θα πήγε αυτό
Το μεσημέρι του Σαββάτου, ο Περικλής Κονδυλάτος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή Σου-Κου Family, στην οποία μίλησε για την εμπειρία που είχε στο Survivor 4, ενώ αποκάλυψε και το πιο αηδιαστικό φαγητό που έφαγε στον Άγιο Δομίνικο.
Ο σχεδιαστής κοσμημάτων, αναφέρθηκε και στην κόντρα που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε αυτόν και την Ανθή Σαλαγκούδη ενώ ξεκαθάρισε πως δεν έχει κάτι μαζί της και ούτε θα τα έβαζε ποτέ με μία γυναίκα.
Οι αποκαλύψεις του Περικλή Κονδυλάτου για το Survivor 4
«Το πιο σουρεαλιστικό είναι ότι έχω φάει από τα σκουπίδια. Έχω φάει ένα ψωμί από κάτω, το οποίο είχε πρασινίσει και είχε και μυρμήγκια. Εγώ συνέχισα να το τρώω. Νομίζω αυτό έχει πιο ενδιαφέρον από το ότι κλέβω κάτι που είναι νορμάλ», είπε ο Περικλής Κονδυλάτος.
«Είχαν μαζευτεί 5 - 6 παιδιά και με χτύπησαν με δύναμη παντού»
Ο Περικλής Κονδυλάτος έκανε μια σοκαριστική εξομολόγηση για τη ζωή του και συγκεκριμένα για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε. Δεν είχε προβλήματα μόνο στην οικογένεια του, αλλά και στο σχολείο, αφού δέχτηκε πολύ bullying.
«Λόγω των κακών συνθηκών που υπήρχαν στο σπίτι μας, ήμουν πολύ αποτραβηγμένο παιδί και ήμουν κλεισμένος στον εαυτό μου και πολύ απορροφημένος στη μεγάλη μου αγάπη, τα καλλιτεχνικά. Δεν είχα καθόλου επικοινωνία με τους συμμαθητές μου.
Αυτοί το εξελάμβαναν ότι ήμουν ψώνιο και τους απέρριπτα. Το οποίο σε καμία των περιπτώσεων δεν ίσχυε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνομαι στόχος κακεντρεχών σχολίων, πειραγμάτων για το στιλ μου και την εκκεντρικότητά μου. Το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν η βία που δέχτηκα από παιδιά της ηλικίας μου.
Συγκεκριμένα, δημιουργούσαν μια κλίκα 5 με 6 άτομα όπου μου έκαναν πολύ χοντρό bullying και δυστυχώς έφταναν στο σημείο να βιαιοπραγήσουν όλοι μαζί πάνω μου. Θυμάμαι, μία φορά είχαν μαζευτεί κάποια παιδιά και με χτύπησαν με δύναμη παντού.
Αμύνθηκα και επιτέθηκα όπως μπορούσα, αλλά ήμουν ένας εναντίον πολλών. Αυτό με έκανε να κλειστώ ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου. Ήμουν πιο αποτραβηγμένος πλέον, στα διαλείμματα ήμουν μέσα στην τάξη και ζωγράφιζα, έγινα σχεδόν ερημίτης.
Καθώς μεγάλωνα όμως, χρονιά με τη χρονιά και την ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, γνώρισα και άλλα παιδιά που είχαν την ίδια καλλιτεχνική ευαισθησία με μένα και άρχισα να κοινωνικοποιούμαι με ανθρώπους που είχαν την ίδια καλλιτεχνική αντίληψη και ιδιοσυγκρασία και τελικά αυτό είναι η λύτρωση του ανθρώπου.
Αυτό που είχε πει ο Ιωακείμ Φίνιξ στα Όσκαρ. Όταν κέρδισε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για ερμηνεία του στην ταινία “Τζόκερ”: “Τρέχα προς τη σωτηρία με αγάπη και η εσωτερική ειρήνη θα ακολουθήσει”».
