«Έσπασαν μέσα μας όλα, είμαστε χίλια κομμάτια και...» - Συντετριμμένος στην έναρξη του The 2night show ο Γρηγόρης Αρναούτογλου
«Είναι από τις πιο δύσκολες ενάρξεις που μου έχει τύχει...»
Μια αρκετά διαφορερική έναρξη είχε το βράδυ της Δευτέρας 6/3 η εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου, The 2night show, μιας και ο παρουσιαστής ξεκίνησε με ένα εμβόλιμο μήνυμα για την ανείπωτη εθνική τραγωδία που σημειώθηκε πριν μια εβδομάδα στα Τέμπη -δείτε εδώ την αποκάλυψη του σταθμάρχη.
Ο παρουσιαστής συγκεκριμένα εξέφρασε τη βαθιά θλίψη και τον πόνο του για τις ζωές που χάθηκαν και έκανε λόγο για μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της τηλεοπτικής του παρουσίας.
Η έναρξη του Γρηγόρη Αρναούτογλου στο The 2night show και η αναφορά στα Τέμπη
«Είναι από τις πιο δύσκολες ενάρξεις που μου έχει τύχει, αν και όλα αυτά τα χρόνια βρέθηκα με τις ζωντανές εκπομπές πάρα πολλές φορές αντιμέτωπος με γεγονότα που εμάς του ψυχαγωγικού μας σοκάρουν.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Ήταν πολύ δύσκολο να εμφανιστούμε την προηγούμενη Τετάρτη, δεν πήγαμε στο ραδιόφωνο. Τα λόγια είναι περιττά… Έσπασαν μέσα μας όλα, είμαστε χίλια κομμάτια και προσπαθούμε να ανασυνταθούμε και να πάμε παρακάτω χωρίς να ξεχάσουμε αυτό το γεγονός», είπε βαθιά συγκινημένος ο Γρηγόρης Αρναούτογλου.
«Είδα τον θάνατο μου» - Συγκλονίζουν οι μετατραυματικές εμπειρίες των επιβατών
Το μεσημέρι της Δευτέρας (6/3) στην ενημερωτική εκπομπή «Live News» μάρτυρες και θύματα της σφοδρής σύγκρουσης των δύο τρένων στην κοιλάδα των Τέμπων στην Λάρισα, που έχασαν την ζωή τους τόσο άδικα 57 άτομα (δείτε εδώ άλλη μια σοκαριστική μαρτυρία) μίλησαν και περιέγραψαν την εμπειρία τους και την προσπάθεια τους να φύγουν μακριά μετά την σύγκρουση.
«Όταν ένιωσα φωτιά και μέσα στο βαγόνι, λέω θα εκραγούμε εδώ μέσα», περιγράφει νεαρή φοιτήτρια στο MEGA και την εκπομπή του MEGA.
Είναι όλα όσα έζησε και θυμάται από το φρικαλέο βράδυ της σύγκρουσης στα Τέμπη. Η νεαρή φοιτήτρια, Αγνή Τιτέλη, θα έκλεινε εισιτήριο στο δεύτερο βαγόνι αλλά ο φίλος της ήταν εκείνος που την παρότρυνε να πάει τελικά στο τελευταίο.
«Έχει περισσότερες κενές θέσεις», θα της πει. Μια φαινομενικά ανούσια συζήτηση που έμελλε όμως να γίνει καθοριστική για την επιβίωσή της.
«Επενέβη το αγόρι μου και μου λέει: οι πίσω θέσεις είναι άδειες, κάτσε πίσω. Όχι είναι πιο άνετες. Οπότε κατέληξα να κάθομαι στο 7ο βαγόνι. Για καλή μου τύχη. Πού να το ήξερα ότι είναι για καλή μου τύχη», λέει στο Live News και προσθέτει: «Δόξα τω Θεώ ήμουν στο τελευταίο βαγόνι. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Δεν έχω δει τίποτα. Ξέρω ότι απλά συγκρούστηκαν δύο τρένα».
Σοκαρισμένη ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Γνώριζε ότι υπήρξε σύγκρουση, ότι είδε φωτιά αλλά δεν είχε αντιληφθεί πως οι φωνές και τα ουρλιαχτά που άκουγε ήταν άνθρωποι που καίγονταν. Έφυγε με άλλους πέντε επιβάτες μέσα από ένα τούνελ κι ύστερα το απόλυτο σκοτάδι.
«Είχε καπνούς. Εγώ έφυγα μέσα από τούνελ για να βγω σε έναν δρόμο. Σκαρφαλώσαμε πάνω σε βράχια».
Σήμερα, μία εβδομάδα μετά, μιλά στο Live News και περιγράφει όλα όσα έζησε τη νύχτα που άλλαξε μια για πάντα τη ζωή της.
«Ήταν έντονο τράνταγμα. Έπεσαν πράγματα. Έπεσαν άνθρωποι. Εγώ πήγαινα πέρα δώθε. Υπήρχαν κλάματα. Φωνές. Κι εγώ έκλαιγα. Ένιωσα ότι πέφτει το βαγόνι».
Σαν φυλαχτό κρατούσε το κινητό της τηλέφωνο. Με αυτό κατάφερε και ειδοποίησε τον πατέρα της ότι το τρένο τους τυλίχτηκε στις φλόγες και τρέχει να σωθεί:
«Το είχα αγκαλιά το κινητό. Άμα γίνει κάτι να πάρω τηλέφωνο. Πήρα τον μπαμπά και του είπα το τρένο έχει εκτροχιαστεί. Έχει πάρει φωτιά. Δεν ξέρω πού είμαι. Στην αρχή τον έκλεισα. Άκουγα φωνές ανθρώπων που πονούσαν. Φώναζαν: καίγομαι!».
Αυτές τις σπαραχτικές φωνές τις ακούει κάθε βράδυ. Κοιμάται πλέον αγκαλιά με τη μητέρα της και δεν μπορεί να μείνει λεπτό μόνη της.
«Όλη την ημέρα είναι άνθρωποι μαζί μου και τώρα το βράδυ κοιμάται η μαμά μαζί μου».
Σε μια στιγμή έσβησαν τα πάντα. Τρίτο βαγόνι, θέση 41. Εκεί καθόταν ο Θοδωρής Κατσιούλης, ένας ακόμη επιβάτης της Hellenic Train. Σήμερα λέει στο Live News πως είδε τον θάνατο να περνά μπροστά στα μάτια του!
«Εγώ γύρισα να πάρω το κινητό και βρέθηκα απέναντι σε δύο καρέκλες. Έχασα στις αισθήσεις μου, έπεσα κάτω. Κοίταξα είδα μια μαυρίλα, καπνός παντού. Πέρασαν δύο κοπέλες από πάνω μου για να βγουν έξω».
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και τους πυκνούς καπνούς, ο Θοδωρής έπρεπε να σηκωθεί και να παλέψει για τη ζωή του, με τον κόσμο γύρω του να ουρλιάζει για βοήθεια.
«Φωτιά – φωτιά εγκλωβιστήκαμε. Φωτιά. Έτσι όπως ήμουν κάτω είπα θα πεθάνω. Πώς θα βγω από εκεί μέσα; Άρχισα να κάνω την προσευχή μου και είδα έναν νεαρό. Έσπασε το τζάμι και δεν έφυγε, γύρισε πίσω».
Κι αυτός ο νεαρός φοιτητής άρχισε να απεγκλωβίζει κόσμο. Να σώζει ζωές. Ένας ένας οι επιβάτες άρχιζαν να πηδούν από το φλεγόμενο τρένο μέσα από το σπασμένο τζάμι. Ο κύριος Θοδωρής θα αφήσει τη σειρά του για μια μητέρα που είχε στην αγκαλιά της τα ανήλικα παιδιά της.
«Βγήκε το κοριτσάκι και πήδηξε και μετά έφυγα κι εγώ. Πήδηξε και η μάνα και πήδηξαν και τα άλλα».
Το βαγόνι του βρισκόταν στο κενό. Ήταν τέτοια η κόλαση πίσω τους με την πύρινη λαίλαπα να τους απειλεί, που δεν υπήρχαν περιθώρια να σκεφτούν το ύψος.
«Ήταν έτσι κομμένο και ήταν και ψηλά. Και λέω κάτσε να πιαστώ από σίδερο. Και πάτησε σε σίδερο. Και τελικά ήταν η μηχανή του άλλου, του εμπορικού».
