Μεσάνυχτα: Ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης μας εξηγεί πως σκέφτεται ένας παιδόφιλος
«Δεν το επιλέγουν, αλλά είναι κάτι που τους συμβαίνει»
Το βράδυ της Τετάρτης, ο ψυχίατρος Δημήτρης Παπαδημητριάδης βρέθηκε καλεσμένος στα Μεσάνυχτα και αποκάλυψε στην Ελεονώρα Μελέτη πως σκέφτεται ένας παιδόφιλος.
Η εμφάνιση του δεν ήταν τυχαία, μιας και το συγκεκριμένο θέμα είναι φλέγον και βρίσκεται στο επίκεντρο, λόγω των εξελίξεων με τις καταγγελίες στον χώρο του θέατρο.
Ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης λοιπόν, μετέφερε στους τηλεθεατές τα πράγματα που έχει ένας παιδόφιλος στο μυαλό του αλλά αι το πώς φτάνει ο ίδιος στο να ζητήσει μόνος του ψυχιατρική βοήθεια.
Αρχικά δήλωσε: «Καταλαβαίνουμε ότι σε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως παιδόφιλοι, δεν το επιλέγουν, αλλά είναι κάτι που τους συμβαίνει»
Ενώ ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης πρόσθεσε στην συνέχεια: «Συμβαίνει να με πλησιάζουν άνθρωποι ως Ψυχιάτρο με την πρόσληψη της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αρκετά ευαίσθητοι, ταυτόχρονα με την έλξη που έχουν στις ηλικίες αυτές τις μικρές και καταλαβαίνουν την ανάγκη ότι θα πρέπει να γίνει κάτι γι' αυτό.
Ο νόμος, προβλέπει στο ιατρικό απόρρητο ότι θα τηρηθεί, εάν δεν συντρέχουν αιτίες όπου θα πρέπει να παραβιαστεί το απόρρητο. Εμείς μπορούμε να εντοπίσουμε τον άμεσο κίνδυνο μιας καταστροφικής πράξης προς έναν ανήλικο ή σε έναν άλλον άνθρωπο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εάν δεν μπορούμε, με απόλυτη γνώση, να προλάβουμε το κακό αυτό, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να ενημερώσουν τις Αρχές».
Αναφορικά με το ιατρικό απόρρητο, ο καταξιωμένος ψυχίατρος επισήμανε: «Χώρα με χώρα, έχει διαφορετικούς κανόνες για το πώς πάει το ιατρικό απόρρητο σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά θα ήταν καλή σκέψη κατά τη γνώμη μου, να πάμε στη ρίζα ενός διαχρονικού προβλήματος, όπως αυτού. Θα υπάρχει, όσο και να βρίσκεται στην επικαιρότητα». Καλεσμένη στα Μεσάνυχτα χθες το βράδυ ήταν και η Ελένη Ψυχούλη!
Ποιος είναι ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης
Ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης είναι ψυχίατρος/ψυχοθεραπευτής και ένας από τους πιο δραστήριους εκπροσώπους της σύγχρονης ιατρικής.
Μέσα από το επιστημονικό του έργο, αλλά και τη συχνή του προβολή σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα επιδιώκει την “αποψυχιατρικοποίηση” της ψυχιατρικής, προσπαθώντας να “απενοχοποιήσει” την επίσκεψη στον ψυχίατρο, να βάλει στην άκρη τα ταμπού της νέας-και όχι μόνο-γενιάς και να μας “μυήσει” στα οφέλη και στην ευεργετική επίδραση της ειδικότητάς του πάνω στην ψυχική μας υγεία.
Σε μια πρόσφατη δήλωση του είχε αναφέρει: «Η ιατρική είναι τρόπος ζωής, δεν είναι απλά μια δουλειά. Και μολονότι τα όρια είναι σαφή και αυτονόητα, υπάρχει πάντα η μίξη των δύο σε κάποιο βαθμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ασκώ την ψυχιατρική στην προσωπική και κοινωνική ζωή μου.
Συζητώ με ευχαρίστηση για θέματα του αντικειμένου μου, απαντώ σε απορίες ή συνεισφέρω την άποψή μου, αλλά λειτουργώ στο πλαίσιο του ρόλου μου αυστηρά κατόπιν ραντεβού και μόνο στο ιατρείο μου. Ασφαλώς οι θεραπευόμενοι μου έχουν 24ώρη πρόσβαση σ’ εμένα, αλλά η μεταξύ μας επικοινωνία είναι κατά το πλείστον πολύ διακριτική και συγκεκριμένη».
