"Κόλαφος" η Ρένια Λουιζίδου - «Θέλω να έχω μούτρα να κοιτάξω την Παπαχαραλάμπους και την Μπότση»

«Τα τρία τέταρτα του ελληνικού θεάτρου έχουν δουλέψει και με τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Δημήτρη Λιγνάδη»

Αρθρογράφος: Νεφέλη Ντατσοπούλου
Νεφέλη Ντατσοπούλου
Youweekly Editor

Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικό Εγώ έδωσε η Ρένια Λουιζίδου, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην υπόθεση του Πέτρου Φιλιππίδη και ξεκαθάρισε πως θέλει να σταθεί στο πλευρό των γυναικών που έχει κάνει τις καταγγελίες, όπως η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους και η Τζένη Μπότση.

Οι δηλώσεις της Ρένιας Λουιζίδου

Εσείς έχετε συνεργαστεί με τον Πέτρο Φιλιππίδη, περιμένατε όλα αυτά;

Τα τρία τέταρτα του ελληνικού θεάτρου έχουν δουλέψει και με τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Δημήτρη Λιγνάδη. Θα υπάρχουν όλων των ειδών οι διηγήσεις. Στα 30 αυτά χρόνια κανείς από τους δυο δεν έβγαινε με μπαζούκας και καλάσνικοφ να πάρει κεφάλια, γιατί θα τους είχαν σταματήσει.

Σε κάποιους λοιπόν θα ήταν εντάξει και σε κάποιους άλλους όχι. Προσωπικά αισθάνομαι μια ευθύνη απέναντι στις κοπέλες και στα αγόρια που μπήκαν μπροστά και κάθε φορά που απαντάμε κάτι, πρέπει να σκεφτόμαστε αυτά τα πρόσωπα που εκτέθηκαν τρομερά. Έχουν παιδιά πίσω τους, οικογένειες, μανάδες, συζύγους, φίλους.

Πρέπει όσο μπορούμε να τους προστατεύσουμε αυτούς τους ανθρώπους για χάρη ενός ολόκληρου κλάδου. Θέλω να έχω μούτρα να κοιτάξω την Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους που είναι φίλη μου ή την Τζένη Μπότση. Είναι κορίτσια που τα ξέρω τόσα χρόνια και περνούσαν τέτοιο λούκι… Αισθάνομαι υπεύθυνη για το τι θα πω και τι θα κάνω.

«Δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυά μου να κυλάνε στη σκηνή»

Στην κάμερα της εκπομπής Πάμε Δανάη και τον Άρη Καβατζίκη μίλησε το πρωί της Πέμπτης (28/10) η Ρένια Λουιζίδου. Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε μέσα σε όλα σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής της, όπου έπρεπε να βγει στη σκηνή και να παίξει κανονικά, ενώ μίλησε φυσικά και για το ελληνικό metoo (δείτε εδώ τις τελευταίες της δηλώσεις για τον Πέτρο Φιλιππίδη).

«Μια καθημερινή σειρά έχει τρομακτικές απαιτήσεις σε χρόνους και είναι δύσκολο να συνδυαστούν με παραστάσεις στο θέατρο. Αγχώθηκα με το ρόλο μου στους Απαράδεκτους γιατί μου ζητούσαν όλοι παρόμοια πράγματα και το σέξι κορίτσι, αλλά εγώ ήθελα να ξεφύγω από την ταμπέλα. Τα χρόνια μετά τους Απαράδεκτους ήταν τα πιο ζόρικα στη δουλειά από πλευράς βιοπορισμού και επιβίωσης γιατί χρειάστηκε να μείνω εκτός.

Η δουλειά μας είναι πρόσφορη για να καβαλήσει κανείς καλάμι. Σε κάποιους εξαντλείται σε γραφικότητες και σε άλλους μπορεί να πάρει επικίνδυνες διαστάσεις. Είχα την τύχη να έχω εναλλακτικές και να μην πάω ξανά σε περιβάλλον που αισθανόμουν ότι δεν περνάω καλά, απέφυγα ανθρώπους. Οι ηθοποιοί έχουμε γαλουχηθεί να αντέχουμε, έχω παίξει στο θέατρο τη μέρα που πέθανε ο πατέρας μου και ήμουν 22 χρονών. Δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυά μου να κυλάνε στη σκηνή, δεν ξέρω τι μπορεί να είδαν οι θεατές.

Κάποιους ανθρώπους που βρέθηκαν στο στόχαστρο του metoo τους είχα συναναστραφεί, αλλά δεν μπορούσα να αναγνώσω ακρότητες. Σκέφτομαι τους ανθρώπους από το οικείο περιβάλλον που ενεπλάκησαν χωρίς να φταίνε και από τις δύο πλευρές, θυμάτων και θυτών. Ξέρω ότι οφείλω να διαχωρίζω τον καλλιτέχνη από τον άνθρωπο, αλλά δυσκολεύομαι. Είναι λίγο τσιμπημένη η χοληστερίνη μου λόγω και του θυρεοειδή που τα αποσυντονίζει όλα, έχω υποθυρεοειδισμό που παχαίνει».