«Ανοίγω ίνμποξ και βλέπω "Φτου σου πο@στη! Είσαι...»- Το χυδαίο μήνυμα που έλαβε ο Αύγουστος Κορτώ
Η οργισμένη ανάρτηση του στα social media
Σε μια οργισμένη ανάρτηση προχώρησε το πρωί του Σαββάτου (11/12) ο Αύγουστος Κορτώ, με αφορμή ένα προσβλητικό και χυδαίο μήνυμα που έλαβε.
Συγκεκριμένα, μετά την ανάρτηση που έκανε για την νέα γυναικοκτονία στην Αλεξανδρούπολη, ένας χρήστης του διαδικτύου του έστειλε ένα ρατσιστικό σχόλιο περί ομοφυλοφιλίας. Φυσικά, ο γνωστός συγγραφέας, δεν το άφησε ασχολίαστο και θέλησε να το μοιραστεί με τους διαδικτυακούς του φύλους στο facebook.
Η ανάρτηση του Κορτώ
«Σάββατο πρωί, μην ανοίξει το μάτι μια μέρα χαλαρά, ανοίγω ίνμποξ και “ΦΤΟΥ ΣΟΥ ΠΟΥΣΤΗ ΕΙΣΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ ΣΟΥ”.
Αφενός, αν το φύλο είναι τέτοιας κοψιάς, ΕΥΤΥΧΩΣ που το πρόδωσα.
Αφετέρου, από ψυχαναγκαστική εμμονή στην ορθογραφία, δεν πρόδωσα ΠΟΤΕ το φύλλο μπουγάτσας της πατρίδας μου» έγραψε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας.
Σάββατο πρωί, μην ανοίξει το μάτι μια μέρα χαλαρά, ανοίγω ίνμποξ και "ΦΤΟΥ ΣΟΥ ΠΟΥΣΤΗ ΕΙΣΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ ΣΟΥ"...
Posted by Auguste Corteau on Saturday, December 11, 2021
Συγκλονίζει ο Αύγουστος Κορτώ με την ανάρτησή του για το AIDS: «Νιώθω σαν οροθετικός»
Με αφορμή την ημέρα όπου είναι Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, ο Αύγουστος Κορτώ θέλησε να κάνει μια άκρως συγκλονιστική ανάρτηση μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στα social media.
Ο ίδιος είναι αρκετά γνωστός για τις κοινωνικές του ευαισθησίες μιας και πριν από λίγες ημέρες είχε τοποθετηθεί επίσης για τον άδικο χαμό της 8χρονης στο Κερατσίνι όπου βρήκε φριχτό θάνατο.
Oροθετικός στην καρδιά.
Δεν κόλλησα τον HIV χάρη σε μια σειρά από συγκυρίες: γεννήθηκα το ’79, κι άρα ως παιδάκι – ως γκέι αγόρι – πρόλαβα να τρομάξω, και να μορφωθώ σχετικά με τον φονικό ιό. Η ερωτική μου ζωή άρχισε κάπου το ’97, όταν πλέον υπήρχαν κοκτέιλ (έστω και με μπόλικες παρενέργειες) που έσωζαν τη ζωή των οροθετικών.
Υπήρξα, ως εκ τούτου, προσεχτικός – αλλά και τυχερός: είναι πανεύκολη η στραβή την ώρα του πάθους, και βεβαίως, αν είχα γεννηθεί πέντε-έξι χρόνια νωρίτερα, θα ήμουν αναμφίβολα ένας απ’ τους αναρίθμητους τριαντάρηδες που έσβησαν άδοξα, μες στη μοναξιά και την καταλαλιά της κοινωνίας.
Είχα, επιπλέον, την τύχη να γνωρίσω οροθετικούς που με βοήθησαν να επεκτείνω την εκπαίδευση και την αντίληψή μου, να καταλάβω τι σημαίνει να ζεις με ένα στίγμα που ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη επίσημη διάγνωση του έιτζ, παραμένει κραταιό.
Έτσι, κι ας διαφωνεί η βιολογία μου, νιώθω σαν να είμαι κι εγώ οροθετικός – θα μπορούσα πανεύκολα να είμαι, άλλωστε – και να λυπάμαι, και να οργίζομαι, όταν βλέπω την ασυγχώρητη έλλειψη πληροφόρησης που καθιστά το στίγμα πανίσχυρο.
Όχι, δεν θα κολλήσεις απ’ την τουαλέτα, τα σκεύη, τις αγκαλιές και τα φιλιά. Αποδεδειγμένα, αν ο οροθετικός παίρνει τα φάρμακά του, παύει να είναι μεταδοτικός – άρα δεν θα κολλήσεις ούτε με το σεξ, αν κι η προφύλαξη είναι κανόνας, για να είμαστε προστατευμένοι από τα ποικίλα άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Έπειτα από δεκαετίες αγώνων, κι εκατόμβες νέων ανθρώπων, είναι επιτέλους ώρα να δούμε τον οροθετικό μας συνάνθρωπο με γνώση, σεβασμό και καλοσύνη. Το μόνο που μας κάνει διαφορετικούς είναι ένα χάπι τη μέρα. (Κι εγώ, που παίρνω πέντε καθ’ εκάστην, για να παραμένω υγιής, δεν νιώθω καμιά απολύτως διαφορά).
