Ελένη Βιτάλη: Ο Θάνατος που της στοίχισε όσο κανένας άλλος - «Με σακάτεψαν! Με σκότωσαν»
Οι δηλώσεις για τον γιο και τον σύζυγό της
Η Ελένη Βιτάλη παραχώρησε δηλώσεις στην κάμερα της εκπομπής Mega Καλημέρα, οι οποίες προβλήθηκαν την Πέμπτη 21/12 με την τραγουδίστρια να αναφέρεται με ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο στην απώλεια που τη συγκλόνισε.
Οι γονείς της τραγουδίστριας σήμερα έχουν φύγει από τη ζωή με τον πατέρα της να πεθαίνει πρώτος και στη συνέχεια - ύστερα από 30 χρόνια - έφυγε από τη ζωή και η μητέρα της Ελένης Βιτάλη (δείτε τη δήλωσή της για όσους δεν την αγάπησαν).
Στη συνέχεια της συνέντευξής η τραγουδίστρια μίλησε και για τον γιο της, τον οποίο έφερε στη ζωή στην ηλικία των 21 ετών εξηγώντας, πως μπορεί να ήταν ηλικιακά μικρή ωστόσο είχε πολύ ενέργεια να φέρει εις πέρας το έργο της.
Oι δηλώσεις της Ελένης Βιτάλη για το γιος και την οικογένειά της
«Όταν είπα στους γονείς μου ότι θέλω να γίνω τραγουδίστρια τους φάνηκε πολύ φυσικό. Σημασία έχει ότι γονείς μου ποτέ δεν μου χάλασαν χατίρι σε καίρια πράγματα ποτέ. Ο μπαμπάς μου έλεγε πρόσεχε τι σου δίνουν. Θα ρωτάς. Έγινα μητέρα στα 21. Ήμουν πολύ παιδί και εγώ οπότε δεν ήταν δύσκολο, τώρα το σκέφτομαι και λέω πως μπορούσα; Να σηκώνομαι στις 8 να φτάνω στην Πτολεμαΐδα.
Δεν είναι τίποτα, η αγάπη της μάνας είναι μεγάλη. Ο μπαμπάς μας βοηθούσε πολύ στο μεγάλωμα του παιδιού, δεν υπήρχε μαμά και μπαμπάς. Μου έλεγε ζηλεύω εσάς τις γυναίκες. Το παιδί μου δεν έχει φάει ποτέ ξύλο. Ήταν συμφωνία αυτό. Δε μπορώ να δω βία. Δε μπορώ να κρατηθώ σε αυτές τις περιπτώσεις.
Η απώλεια της μαμάς μου και του μπαμπά μου με σακάτεψαν. Με σκότωσαν. Ειδικά της μάνας μου γιατί πέθανε 30 χρόνια μετά τον πατέρα μου. Ο μπαμπάς μου δεν υπέφερε καθόλου», είπε η Ελένη Βιτάλη.
Λίγα λόγια για την καριέρα της
Η Ελένη Βιτάλη (πραγματικό όνομα: Ελένη Λαβίδα) (Αθήνα, 13 Σεπτεμβρίου 1954) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια και ερμηνεύτρια της δημοτικής, λαϊκής και ελαφρολαϊκής μουσικής. Είναι μια από τις πιο γνωστές τραγουδίστριες του χώρου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Σεπτεμβρίου του 1954 μέσα σε μουσική οικογένεια και μεγάλωσε ταξιδεύοντας από παιδί σε όλη την επικράτεια. Η οικογένειά της είναι ρομά καταγωγής. Ο πατέρας της Τάκης (Δημήτρης) Λαβίδας έπαιζε σαντούρι και η μητέρα της Λούση (Χαρίκλεια) Καραγεωργίου ήταν τραγουδίστρια σε πανηγύρια. Έτσι, από μικρή μπαίνει και η ίδια στο χώρο των πανηγυριών, παρέα με τσιγγάνους μουσικούς και δημοτικούς οργανοπαίκτες. Αξιοσημείωτο στοιχείο είναι ότι ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 το μπουζούκι είχε αρχίσει να διαδέχεται το σαντούρι.
Συνέπεια αυτών είναι η πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα που είχε όταν αποφάσισε να λάβει μέρος στο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης (με το τραγούδι Χωρίς δεκάρα) και να μπει στο χώρο της δισκογραφίας. Κάνει την πρώτη δισκογραφική της εμφάνιση το 1973, στο πλευρό της Σωτηρίας Μπέλλου («Δεν περισσεύει υπομονή» Α. Κουνάδη-Β. Γκούφα), και με το «Αϊ γαρούφαλό μου» ως καθοριστικό στοιχείο στην ταυτότητά της (και την παράλληλη συμμετοχή στο Φεστιβάλ με τον «Μανωλιό») γίνεται αμέσως γνωστή.
Με το ξεκίνημά της, η Βιτάλη φανερώνει το βασικό χαρακτηριστικό, που θα καθορίσει, εξ αρχής, την πορεία της: την συνύπαρξη εντός της, δύο κόσμων, συμπληρωματικών αλλά και συχνά αντιφατικών. Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη έκταση και η χροιά της φωνής της.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, δραστηριοποιείται στο λαϊκό τραγούδι συνεργαζόμενη με τους καλύτερους του είδους (Χρήστος Νικολόπουλος, Τ. Σούκας κ.ά.). Ταυτόχρονα συμμετέχει σε δουλειές έντεχνων συνθετών (Μίκης Θεοδωράκης, Σταμάτης Σπανουδάκης, Νότης Μαυρουδής, Σπύρος Σαμοΐλης, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Ανδρέου, Αντώνης Μιτζέλος, Σταμάτης Κραουνάκης, Γιώργος Σταυριανός, Νίκος Πορτοκάλογλου κ.ά.) και ηχογραφεί επανεκτελέσεις ρεμπέτικων, παλιών λαϊκών και δημοτικών.
Πηγή: Wikipedia
