Θρήνος - Πέθανε ο Γιώργος Βούρος
Πένθος
Πέθανε, στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός μετά από μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, το απόγευμα της Πέμπτης ο σπουδαίος θεατράνθρωπος και καλλιτέχνης, Γιώργος Βούρος. Θρήνος επικρατεί και με την είδηση
Ο Γιώργος Βούρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Είναι εγγονός των παλιών πρωταγωνιστών του Εθνικού Θεάτρου Νίκου και Μερόπης Ροζάν.
Φοίτησε στο Κολέγιο Αθηνών (1965-1973) και στο Λύκειο Σχολής Μωραΐτη (Τάξη Τάσου Λιγνάδη). Σπούδασε Φιλοσοφία και Αρχαία Ελληνικά και Αρχαία Τραγωδία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (King’s College), Υποκριτική και Σκηνοθεσία Θεάτρου στο Drama Centre του Λονδίνου. Παρακολούθησε θεατρικά σεμινάρια στην Αθήνα με τον Δημήτρη Ροντήρη και σεμινάρια Ορθόδοξης Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο τού Cambridge.
Ως ηθοποιός πρωτοεμφανίστηκε το 1976 στο θέατρο ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους στην Ελλάδα, στην Αγγλία και στην Αμερική. Μεταξύ άλλων, έχει ερμηνεύσει τους ρόλους του Ιάσονα, του Προμηθέα, του Μαλβόλιο, του Φάλσταφ.
Ως σκηνοθέτης, μετά από τετραετείς σπουδές στο Λονδίνο, ξεκίνησε από το Εθνικό Θέατρο το 1979, εργαζόμενος σαν εισηγητής δραματολογίου και βοηθός σκηνοθέτης επί διευθύνσεως Αλέξη Μινωτή και Αλέξη Σολομού. Στο Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τον Δημήτρη Ροντήρη, τον Αλέξη Μινωτή, τον Αλέξη Σολομό, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Μίνωα Βολανάκη, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Κώστα Μπάκα και τον Γιώργο Μιχαηλίδη.
Μαθήτευσε κοντά στον Μ. Βολανάκη για μια δεκαπενταετία, πρώτα σαν βοηθός σκηνοθέτης και ηθοποιός και αργότερα σαν σκηνοθέτης. Υπήρξε στενός του συνεργάτης του από το 1979 έως το 1991 και σκηνοθέτησε μαζί του παραστάσεις σε κρατικά και ιδιωτικά θέατρα.
Θρήνος επικρατεί και με την είδηση πως πέθανε σε ηλικία 19 χρονών γνωστός Youtuber αφήνοντας πίσω του δυο παιδιά.
Το 1987, μαζί με τον Μ. Βολανάκη δημιούργησε την πρώτη επαγγελματική απόδοση αρχαίας τραγωδίας στην αγγλική γλώσσα (υπό την αιγίδα του ΕΟΤ). Το 1984 είχε συμμετάσχει σαν company manager και βοηθός σκηνοθέτης του Βολανάκη στο κλιμάκιο του Εθνικού Θεάτρου που αντιπροσώπευσε την Ελλάδα με τον Οιδίποδα Τύραννο στο Φεστιβάλ Τεχνών των Ολυμπιακών Αγώνων του Λος Άντζελες.
Το 1991 εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες όπου συνεργάσθηκε με ηθοποιούς όπως η Γκλέντα Τζάκσον και η Έρθα Κιτ. Εκτός από κρατικά, δημοτικά και ιδιωτικά θέατρα έχει δουλέψει ως σκηνοθέτης στο ραδιόφωνο και στην κρατική τηλεόραση.
Ασχολήθηκε με την μετάφραση θεατρικών έργων από τα γαλλικά, τα αγγλικά και τα ρώσικα. Μεταξύ των έργων που έχει μεταφράσει είναι: Το“Dinner Party” τού Νιλ Σάιμον, το “Art” της Γιασμίνα Ρεζά, το “Hilda” της Marie N’Diaye, το “The Play’s the Thing” του Φέρεντς Μόλναρ, το ‘Έξυπνο Πουλί” του Οστρόφσκι, το “Shop around the Corner” του Μίκλος Λάζλο. Επίσης μετέφρασε (2007) το έργο της Γιασμίνα Ρεζά “Une Piece Espagnole”, μετά από απευθείας ανάθεση της συγγραφέως, καθώς και έργο της “Le Dieu du Carnage”. Επίσης το έργο της Theresa Rebeck “The Scene”.
Το 2003-2004 παρακολούθησε ένα μεταπτυχιακό Master στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με θέμα την Διδασκαλία Θεάτρου σε ενήλικες. Σαν καθηγητής Υποκριτικής, δίδαξε Υποκριτική Αρχαίου Δράματος στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, όπου οργάνωσε πολλά masterclasses πάνω στην Αρχαία Τραγωδία.
Το 2006 επέστρεψε στην Αθήνα και δίδαξε υποκριτική στην Σχολή Βεάκη. Διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Το 2006 σκηνοθέτησε το ‘Art’ της Γιασμίνα Ρεζά που παίχθηκε στο θέατρο “Ακάδημος” με τον Σοφοκλή Πέππα, ο οποίος βραβεύτηκε με το Βραβείο Βεάκη για τον ρόλο του Μαρκ. και στο θέατρο Σοφούλη στη Θεσσαλονίκη την θεατρική περίοδο 2007-2008, όπου, εκτός από την σκηνοθεσία ,ερμήνευσε και τον έναν από τους τρεις πρωταγωνιστικούς ρόλους (Μαρκ).
Το 2010 σκηνοθετεί το “Lovely Sunday for Creve Coeur” του Τεννεσή Γουίλλιαμς και ξανά-σκηνοθετεί το “Art”, παίζοντας αυτή τη φορά τον Σερζ στο θέατρο ‘Βαφείο-Λάκης Καραλής’ στην Αθήνα.
Το 2011 σκηνοθετεί τον ‘Πατέρα’ του Στρίντμπεργκ και ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ίλαρχου στο θέατρο ‘Βαφείο-Λάκης Καραλής’.
Το 2012 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΣΤΙΑ η μετάφρασή του στον ‘Θεό της Σφαγής’ της Γιασμίνα Ρεζά από τα Γαλλικά.
Το 2014 σκηνοθετεί και ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Βασιλιά Ληρ στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ στο θέατρο ‘Βαφείο-Λάκης Καραλής’, μεταφραζόμενο από τον ίδιο επίσης από την πρώτη έκδοση του 1608 (Quarto) και η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, καθώς ως τώρα το έργο έχει μεταφρασθεί και παρουσιασθεί μόνο στην έκδοση Folio που κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 1623, δηλ. επτά χρόνια μετά τον θάνατο του Σαίξπηρ (1617). Η παράσταση παίζεται και για δεύτερη χρονιά το 2015.
Το 2016 μεταφράζει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην πολιτική κωμωδία του Ντάριο Φο ‘Κλάξον, Γιούχα και Παληάτσοι’. To 2017-2018 επαναλαμβάνει την παράσταση «Πατέρας’ του Στρίντμπεργκ στην Αθήνα, Λάρισα, Βόλο και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Το 2018 ανεβάζει τον ‘Ευτυχισμένο Πρίγκηπα’ του Όσκαρ Ουάϊλντ στη Λάρισα. Το 2018 σκηνοθετεί και ερμηνεύει τον Ρόλο του Φώντα στο ‘Τάβλι’ του Δημήτρη Κεχαϊδη, και σκηνοθετεί και ερμηνεύει τον ρόλο του στρατηγού Δεκαβάλλα στο ‘Ένας Ήρως με παντούφλες’ των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου.
Οι φίλοι του τον αποκαλούσαν ‘Ευτυχισμένο Πρίγκηπα’.
Θρήνος - Πέθανε ο Λάκης Μπαλλής
Πέθανε ο μπουζουξής και συνθέτης της διάσημης «Βολιώτισσας» (Στου Βόλου τις ακρογιαλιές), Λάκης Μπαλλής όπως γράφει ο «Ταχυδρόμος» (Καθημερινή Εφημερίδα της Μαγνησίας) . Η είδηση έχει σκορπίσει τον θρήνο.
Ο Λάκης (Ευάγγελος) Μπαλλής ζούσε για δεκαετίες στο Σικάγο των ΗΠΑ σε ηλικία 88 ετών.
Ήταν ο μικρότερος αδελφός του παλιού Δημάρχου Νέας Ιωνίας, Γιώργου Μπαλλή. Είχε γεννηθεί στη Νέα Ιωνία του Βόλου στις 22 Απριλίου 1932 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς. Μετακόμισαν στην Αθήνα, όπου έζησαν μέχρι το 1942. Με το θάνατο και των δύο γονιών από την πείνα στη διάρκεια της Κατοχής, τα δυο αδέλφια επιστρέφουν στο Βόλο και εντάσσονται στον ΕΛΑΣ.
Η ενασχόλησή του Λάκη Μπαλλή με τη μουσική ξεκίνησε το 1946 στη Φιλαρμονική του Βόλου παίζοντας τρομπόνι, ενώ λίγο μετά γράφτηκε στο Ελληνικό Ωδείο για να μάθει βιολί. Παράλληλα ασχολήθηκε με το μπουζούκι και σε ηλικία 16-17 ετών ξεκίνησε, με το παρεξηγημένο εκείνη την περίοδο μουσικό όργανο να εμφανίζεται επαγγελματικά σε γνωστά στέκια της πρωτεύουσας της Μαγνησίας.
Στα μισά της δεκαετίας του ’50 κατεβαίνει στην Αθήνα και μετά το απαραίτητο «πέρασμα» από το «Μπαράκι του Μάριου» συνεργάζεται με τον Γιώργο Μητσάκη στο «Ροσινιόλ».
Στη δισκογραφία ως δημιουργός θα κάνει το ντεμπούτο του με τα τραγούδια «Θα σ’έχω για κανάρι μου» και «Κλάψε μαζί μου ουρανέ» που τραγούδησε στην Odeon-Parlophone ο Πάνος Γαβαλάς. Παράλληλα συμμετέχει και ως μουσικός σε ξεχωριστές ηχογραφήσεις, ανάμεσά τους και σε αρκετές του Καζαντζίδη την εποχή της μεγάλης του δόξας και δράσης.
Τόσο στους δίσκους όσο και στο πάλκο ο Μπαλλής θα συνεργαστεί με προσωπικότητες όπως τους Παπαϊωάννου, Καλδάρα, Σπιτάμπελο, Λαύκα, Καραπατάκη, Βαγγέλη Περπινιάδη, Μαίρη Λίντα, Σακελλαρίου, Χρυσάφη, Δούκισσα, Τσετίνη κ.α. Θεωρούνταν απ' τους «βαρβάτους» και καθαρούς παίκτες.
Τραγούδια του θα ερμηνεύσουν ακόμη ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, ο Στράτος Διονυσίου, ο Γιώργος Ταλιούρης αλλά η μεγάλη του στιγμή είναι η ξακουστή «Βολιώτισσα» το 1960 με τον Γιάννη Κυριαζή και την Ανθούλα Αλιφραγκή στην RCA όπου πλέον είχε έντονη δράση ως μουσικός και δημιουργός εκείνο το διάστημα.
Δύο χρόνια αργότερα θα ταξιδέψει στην Αμερική όπου τελικά θα εγκατασταθεί σε μόνιμη βάση.
Οι πρώτες του εμφανίσεις έγιναν στο θρυλικό «Ζάππειο Παβίλλιον» της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια ανέβηκε στο πάλκο και άλλων κέντρων της μεγαλούπολης καθώς και σε άλλα σημεία των ΗΠΑ όπου υπήρχαν πολλά μπουζουκομάγαζα αλλά και στέκια ατμοσφαιρικά μέχρι και αίθουσες καζίνο με έθνικ ορχήστρες.
Λέγεται πως τον απόλαυσαν αστέρες όπως ο Μπάρλον Μπράντο και ο Κερκ Ντάγκλας και επίσης πως συμμετείχε, παίζοντας μπουζούκι, σε αμερικάνικη ταινία, με πρωταγωνιστή τον Τέλη Σαββάλα.
Το 1966, στο Σικάγο όπου πλέον ζούσε, γνώρισε και παντρεύτηκε την Ουρανία Μπέρτσου, με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Γιώργο.
Τον Οκτώβρη του 2009, τιμήθηκε από τον Δήμο Βόλου για την προσφορά του στο λαϊκό τραγούδι σε ειδική εκδήλωση. Τον θρήνο έχει σκορπίσει και η είδηση πως πέθανε η Χαρίκλεια Βίτσα.
Πηγή: ogdoo.gr
