Μίλτος Δημούλης: ''Καρφώνει'' τον Γιώργο Κιμούλη - «Κάποια στιγμή ήρθε και το περιπολικό»
Τι θυμάται από τη συνεργασία τους;
Ο Μίλτος Δημούλης Βρέθηκε στο Πρωινό το πρωί της Πέμπτης 3/3 και προχώρησε σε αποκαλύψεις σχετικά με την συνεργασία του με τον Γιώργο Κιμούλη. Ο ηθοποιός αποτελεί προγενέστερο θύμα της Ζέτας Δούκα, αφού είχε βιώσει πολλά χρόνια πριν κακότροπη συμπεριφορά.
Σήμερα, με το metoo να αποτελεί γεγονός ''σπάει'' τη σιωπή του και δηλώνει πως λίγοι τον είχαν υποστηρίξει με φόβο μην χάσουν τη θέση τους. Συγκεκριμένα καταγγέλλει πως ακόμα και αστυνομία είχε παρέμβει σε πρόβες θεατρικών παραστάσεων.
Οι δηλώσεις του Μίλτου Δημούλη για τον Γιώργο Κιμούλη
«Δέχτηκα πάνω από 5 τηλέφωνα που μου έλεγαν: «Μίλτο, έκανες καταγγελία επειδή κάποιος σε έδιωξε»; Έμενα άναυδος. Οι πρόβες, τον τελευταίο μήνα πριν την γενική δοκιμή ξεκινούσαν στις 5 το απόγευμα και τελείωναν στις 3 με 4 τα ξημερώματα. Κάποια στιγμή ήρθε και το περιπολικό από εκεί, ο κόσμος από τις γύρω πολυκατοικίες διαμαρτύρονταν έντονα.
Ήρθε από το ΣΕΗ μια επιστολή που μας καλούσε να σεβαστούμε τη συλλογική σύμβαση, δηλαδή, να μην καθόμαστε 10 ώρες να κάνουμε πρόβα. Θύμωσε πολύ ο Γιώργος Κιμούλης και απαίτησε να πάμε στο ΣΕΗ και να πούμε ότι δεν καταστρατηγείται κανένα μέρος της συλλογικής σύμβασης.
Προσωπικά μου είπε ότι δεν θα ξαναβρώ δουλειά στο θέατρο. Δυστυχώς, μάθαινε ποιος τον καταγγέλλει. Μου αφαίρεσε τον ρόλο στη γενική δοκιμή, γιατί έτσι θα ήταν πιο άρτιο το τελικό του αποτέλεσμα. Πολύ λίγοι ηθοποιοί με στήριξαν, ο εκφοβισμός περνάει».
Λίγα λόγια για τον ηθοποιό
Γεννήθηκε στην Γερμανία και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Το 1992 ερμήνευσε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, στο Θέατρο Τέχνης, στο έργο “Σουάνεβιτ” του Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία Γιώργου Λαζάνη. Με τον ίδιο σκηνοθέτη, συνεργάστηκε και στις παραστάσεις “Αχαρνής” του Αριστοφάνη (Επίδαυρος 1990}, “Νεφέλες” του Αριστοφάνη (Επίδαυρος 1991).
Πήρε μέρος σε πλήθος θεατρικών παραστάσεων: Οι τελευταίοι» του Γκόρκι σε σκηνοθεσία Μάγιας Λυμπεροπούλου, στο Θέατρο Κάππα. Παμέλα του Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζηπαπά, στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, στο Θέατρο Κάππα. Αντίο κορίτσι μου μιούζικαλ σε κείμενα Νιλ Σάιμον, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη στο Θέατρο Παρκ. Οι γάμοι του Φίγκαρο του Μπωμαρσέ σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, στο Θέατρο Άλφα.
Ένα τυχαίο ατύχημα του Ντάριο Φο σε σκηνοθεσία Στέφανου Ληναίου. Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, Επίδαυρος 2000. Μετά την κηδεία της Γιασμίνα Ρεζά σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη στο Θέατρο Πολιτεία. Θείο Πάθος κι άνθρωποι, βυζαντινή, μουσική παράσταση σε σκηνοθεσία Νίκου Περέλη, στο Θέατρο Ακροπόλ. Προμηθέας σε κείμενα Ησιόδου, Αισχύλου, Καζατζάκη, Ευριπίδη και Ο δράκος του Σβάρτς σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζηπαπά με το Θέατρο Δρόμου. Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου (Επίδαυρος 1996). Μιζερέρε του Π. Πασχαλίδη σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου κ.ά
