Το προξενιό της Ιουλίας: «Τον άγιο άνθρωπο τον κάνει δολοφόνο» - Το spoiler του δικηγόρου Ατζαλίνα για την Αλεξάνδρα Ραζίνη
«Δεν αποκλείεται να ξεδιπλώσουν μαζί τον μίτο των γεγονότων που συνέβησαν στο σπίτι του Προβιού...»
Ο Δημήτρης Γεωργιάδης είναι από τους καλλιτέχνες που δεν επαναπαύονται και αναζητούν συνεχώς νέους ορίζοντες στην τέχνη τους. Το ανήσυχο πνεύμα του τον οδήγησε μέχρι τη Ρωσία, όπου κι εκεί κατάφερε να ξεχωρίσει. Ωστόσο επέλεξε να επιστρέψει στην Ελλάδα καθώς για εκείνον, το να μιλάει τη γλώσσα του και να φτάνει στην ουσία των πραγμάτων, είναι πυρηνικής σημασίας.
Τη φετινή σεζόν τον απολαμβάνουμε στο «Προξενιό της Ιουλίας» στον ALPHA, στον ρόλο του δικηγόρου Δημητρού Ατζαλίνα, που υποφέρει από έναν παράφορο ανεκπλήρωτο έρωτα χωρίς ανταπόκριση, ενώ την ίδια στιγμή βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων.
Η συνέντευξη του δικηγόρου Ατζαλίνα για το Προξενιό τη Ιουλίας
Αποφοιτήσατε από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης και ακoλουθήσατε σπουδές στην Ακαδημία Θεάτρου της Μόσχας. Αυτό που σας ώθησε στις επιπλέον καλλιτεχνικές σας σπουδές ήταν το ανικανοποίητο πάνω στην τέχνη σας και η συνεχής καλλιτεχνική σας αναζήτηση;
«Ακριβώς αυτό. Αγαπώ το ρωσικό θέατρο και τη ρωσική λογοτεχνία, οπότε για μένα ήταν μονόδρομος. Συμβουλεύτηκα τους καθηγητές μου, την Κάτια Γέρου και τον Δημήτρη Ημελλο, και μου είπαν για μια σχολή σκηνοθεσίας που υπάρχει στη Μόσχα».
Δείτε επίσης συνέντευξη: Ο Χρήστος δεν είναι γιος του Γιωργίκη! Υποψιάζεται και την Ιουλία - «Από την ώρα που γεννιέται 7μηνιτικο…»
Και πώς πήγε το «Το ταξίδι ενός Ελληνα στη Ρωσία»;
«Αυτός είναι και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ που παρουσίαζα για το κρατικό κανάλι της ρωσικής τηλεόρασης».
Δεν ήταν τυχαία η ερώτηση.
«Πήγε πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι το είχα προετοιμάσει. Είχα σκοπό να μείνω δύο χρόνια κι έγιναν τέσσερα. Εκεί έκανα μια σοβαρή και άμεση επαφή με τους συναδέλφους και βγήκαμε στην αγορά εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο ήρθα σε επικοινωνία με μια σκηνοθέτη που ήθελε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για έναν ξένο στη Ρωσία και το ταξίδι μου, που είχε καθαρά εκπαιδευτικό χαρακτήρα, έγινε ταξίδι ζωής. Το ντοκιμαντέρ δεν ήταν μόνο ένα επαγγελματικό εγχείρημα. Με άλλαξε ως άνθρωπο γιατί ήρθα σε επαφή με την ουσία της ρωσικής ψυχής που βρίσκεται στην επαρχία, εκεί που ο πολιτισμός βρίσκεται στην απλότητα αυτών των ανθρώπων. Η προβολή του ολοκληρώθηκε με το που ξεκίνησε ο πόλεμος. Ηταν μια τραγική σύμπτωση».
Αν και είστε πλέον γνωστός στη Ρωσία, επιλέξατε την Ελλάδα.
«Επέλεξα να ζήσω στη χώρα μου γιατί ήθελα να κάνω τη δουλειά μου στα ελληνικά. Οσο ενδιαφέρον και να έχει να παίζω σε μια ξένη χώρα, για μένα ήταν πυρηνικής σημασίας να μιλάω τη γλώσσα μου και να φτάνω στην ουσία των πραγμάτων».
Στην Ελλάδα έχετε σημαντικές θεατρικές συνεργασίες. Η τηλεόραση πώς προέκυψε;
«Προέκυψε επειδή… ξέρω ρωσικά. Στη “Γέφυρα” αλλά και στο “Κόκκινο ποτάμι”, που ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική εμφάνιση, έκανα τον Ρώσο. Οταν χτυπούσε το τηλέφωνό μου για ρόλο Ρώσου, έλεγα “παιδιά μιλάω και ελληνικά” (γελάει). Στο “Προξενιό της Ιουλίας” με κάλεσαν από την παραγωγή και μου είπαν ότι υπάρχει ένας ρόλος. Είδα τον σκηνοθέτη και τον ρώτησα: “Είναι Ρώσος;”. Οταν μου απάντησε πως όχι, τότε είπα “ωραία, το κάνουμε”. Ετσι προέκυψε ο Δημητρός Ατζαλίνας με τον οποίο έχουμε πολλά κοινά».
Ποια κοινά σημεία εντοπίσατε;
«Θεωρώ ότι πατάει σταθερά στα πόδια του. Είναι καλός επαγγελματίας, έχει πίστη στον εαυτό του και αυτό που κάνει το κάνει καλά. Θεωρεί ότι μπορεί να αλλάξει την κοινωνία καθώς η σειρά διαδραματίζεται σε μια εποχή μεγάλων κοινωνικών, πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών. Είναι ο δικηγόρος της νέας εποχής που σε αυτές τις συνθήκες όπου υπάρχει λογοκρισία και διαφθορά, μόνο αν έχεις πίστη στη δουλειά σου μπορείς να την κάνεις καλά. Κι εκείνος επιλέγει να παίξει ξεκάθαρα».
Με την Αλεξάνδρα δεν έπαιξε εξαρχής καθαρά γιατί δεν της είπε ότι είναι παντρεμένος.
«Πιστεύω πως δεν της το είπε γιατί δεν κατάλαβε ότι είναι ερωτευμένος. Του συνέβη σιγά-σιγά. Αυτό που της είπε, ότι δεν είχε σκοπό να της το κρύψει, ισχύει. Σε μια γνωριμία με μια γυναίκα υπάρχει ένα στοιχείο που σε έλκει αλλά δεν μπορείς να το ορίσεις ως ερωτικό. Μπορεί να εξελιχθεί σε φιλία ή να είναι και κεραυνοβόλος έρωτας και να είσαι σε φάση άρνησης γιατί είσαι παντρεμένος και λες “δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό”. Ο Ατζαλίνας, κι αυτό είναι το ωραίο στον ρόλο που έγραψε ο Νίκος Απειρανθίτης, έφτιαξε έναν δικηγόρο ηθικό, με ιδανικά που δεν μπαίνει σε διαδικασίες συναλλαγής, αλλά είναι ένας άνθρωπος με τα αδύναμά του σημεία. Είναι φορές που συμπεριφέρεται με έννα τρόπο που δεν θα περίμενε κι ο ίδιος. Μπορεί να βγει από τα όριά του εξαιτίας της ζήλιας του και να συμπεριφερθεί εγωιστικά. Είναι ένας ακέραιος χαρακτήρας, αλλά αν δεν είχε τις εξάρσεις της στιγμής, καθώς είναι παντρεμένος κι ερωτευμένος με μια άλλη γυναίκα, δεν θα ήταν ανθρώπινος. Δεν θα τον πίστευα».
Τι τον γοήτευσε στην Αλεξάνδρα;
«Καταρχάς είναι σίγουρος για τα αισθήματά του. Δεν θέλει να παίξει μαζί της και να γυρίσει στη γυναίκα του. Είναι και οι δύο χαρακτήρες της νέας εποχής, σταθεροί στις αξίες τους, κι εκείνη έχει καταφέρει να γίνει, αν και γυναίκα, δημοσιογράφος, η οποία μάλιστα δεν θα διαφθαρεί. Ο έρωτάς του για εκείνη εμπεριέχει θαυμασμό. Φυσικά είναι και γοητευτική ύπαρξη. Πιστεύω ότι του αρέσουν και πολλά άλλα που δεν μπορούν να ειπωθούν με μια λέξη».
Της έχει εκδηλώσει ακόμη και την απόφασή του να χωρίσει για χάρη της. Θα το κάνει;
«Το εννοεί αλλά δεν ξέρω αν τελικά θα το πράξει. Το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για μια ψεύτικη υπόσχεση».
Εκείνη αρνείται, αλλά πάντα προστρέχει στον Δημητρό όταν χρειάζεται συναισθητικό στήριγμα.
«Ετσι είναι. Υπάρχει μια βαθιά σύνδεση ανάμεσά τους. Υπάρχουν συναισθήματα που θα δούμε αν θα οδηγήσουν σε κάτι περισσότερο».
Ομως ανάμεσά τους έχει μπει ένας ανταγωνιστής, ο Αλκης Μακρής, ο εκδότης της Αλεξάνδρας.
«Αυτή είναι μια είσοδος του φίλου μου Γιώργου Παπαγεωργίου που του δημιουργεί ζήλια και η ζήλια είναι ένα αίσθημα το οποίο και τον άγιο άνθρωπο τον κάνει δολοφόνο. Αυτό ο Δημητρός δεν το περίμενε και τον στενοχωρεί πολύ. Είναι πολύ επίπονο για εκείνον αλλά και πρωτόγνωρο».
Η Αλεξάνδρα θα συνάψει μαζί του σχέση;
«Ολα δείχνουν πως ναι. Και γιατί όχι; Ελεύθερος είναι, ωραίος, γοητευτικός, ανεξάρτητος, αυτοδημιούργητος και με προχωρημένες ιδέες. Φαντάζει ιδανικό ταίρι για την Αλεξάνδρα κι αυτό ενισχύει τη ζήλια του Δημητρού».
Τώρα που σκοτώθηκε ο Ραζίνης θα υπάρξουν κι άλλες αφορμές να συναντιούνται ο Ανταλίνας και η Αλεξάνδρα;
«Σίγουρα, γιατί συνεχίζει ως δικηγόρος της οικογένειας».
Θα μπει φυλακή ο Ρήγας;
«Εκκρεμεί μια ποινική δίωξη εναντίον του. Στα επόμενα επεισόδια υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο».
Στο μέλλον ο Ατζαλίνας θα αναλάβει δικηγόρος της Ιουλίας;
«Ξέρω ότι όλα οδηγούν στο να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Λογικά ναι».
Μαζί με την Αλεξάνδρα θα προσπαθήσουν να κάνουν την Ιουλία να μιλήσει όπως συμβαίνει στο βιβλίο;
«Δεν αποκλείεται να ξεδιπλώσουν μαζί τον μίτο των γεγονότων που συνέβησαν στο σπίτι του Προβιού και να προσπαθήσουν να μάθουν τι απέγινε το παιδί».
Το τέλος έχει γραφτεί;
«Οχι, αλλά πιστεύω ότι ο Νίκος Απειρανθίτης έχει κατασταλάξει στο πού θα οδηγηθούν τα πράγματα».
Παράλληλα θα σας δούμε και στον δεύτερο κύκλο της σειράς «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, η οποία θα κάνει σύντομα πρεμιέρα στο MEGA.
«Με τον Χριστόφορο γνωριζόμασταν και πριν τη συνεργασία μας στη σειρά. Ξέρει ότι διδάσκω υποκριτική στο Ωδείο Αθηνών και ο ρόλος μου έχει σχέση με αυτό που κάνω και στη σχολή. Κάπως συνυπάρχουμε με τον τηλεοπτικό Ορέστη, αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα για την υπόθεση. Το “Μaestro” είναι μια εντελώς διαφορετική δουλειά από το “Προξενιό της Ιουλίας”. Είναι ένα σύγχρονο θρίλερ και οι κεντρικοί του ήρωες είναι καλλιτέχνες, γεγονός που μου άρεσε πολύ στην ιστορία. Κι αυτό γιατί άτομα αυτής της ιδιοσυγκρασίας δεν περιμένεις ότι θα εμπλακούν σε μια δολοφονία. Είναι διαφορετικό να παρακολουθείς δολοφόνους να σκοτώνουν και είναι άλλο να βλέπεις έναν καλλιτέχνη να διαχειρίζεται έναν φόνο που έχει συμβεί στο περιβάλλον του».
Το Ωδείο Αθηνών είναι για σας δεύτερο σπίτι σας;
«Εχει μια τέτοια ζεστασιά. Είναι η πρώτη μου δουλειά όταν ήρθα στην Ελλάδα όταν, το 2015, ο διευθυντής της δραματικής σχολής Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης με βρήκε στη Ρωσία και μου ζήτησε να διδάξω. Οπότε για μένα είναι ο χώρος όπου υπάρχω καλλιτεχνικά».
