Θα σας πέσει το σαγόνι! Το εκκεντρικό σπίτι του Δημήτρη Αρβανίτη που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό (Photos)
Το ιδιαίτερα εκκεντρικό στυλ του έχει συζητηθεί ουκ ολίγες φορές. Πόσο διαφορετικό αλήθεια θα µπορούσε να είναι το διώροφο µετα-µοντέρνο σπίτι του στη Φιλοθέη, το οποίο χρειάστηκε 15 χρόνια για να το φτιάξει λόγω του περιορισµένου χρόνου του; Ο δηµιουργός των µεγάλων επιτυχιών «Η ζωή της άλλης», «Κλεµµένα όνειρα» και «Δικαίωση», Δηµήτρης Αρβανίτης, ανοίγει για πρώτη φορά στο Youweekly.gr την πόρτα του και µας ξεναγεί στο high tech «καταφύγιό» του...
«Μου αρέσει να δίνω δεύτερη χρήση σε κλασικά πράγµατα τα οποία θα έπρεπε, λογικά, να καταλήξουν στα σκουπίδια, όπως συµβαίνει µε ένα τεράστιο µέρος του βιοµηχανικού κόσµου. Συντηρώντας αυτά τα αντικείµενα, µαθαίνεις να µην πετάς τους ανθρώπους. Πρόκειται για µια καινούρια ιδέα χρήσης πραγµάτων που χρειάζεται χρόνο, εργατικότητα –επειδή τα περισσότερα τα έχω κάνει µε τα χέρια µου– και φαντασία. Αν σου λείπει ένα από τα τρία, δεν µπορεί να γίνει τίποτα!», εξηγεί στο Youweekly.gr ο Δηµήτρης Αρβανίτης, σχετικά µε την «ιδέα» του σπιτιού του. Και γι’ αυτόν το λόγο χρειάστηκε 15 χρόνια για να το ολοκληρώσει. «Μου πήρε πολύ χρόνο για να το φτιάξω, καθώς έτρεχα από το πρωί µέχρι το βράδυ. Το σπίτι δεν τελειώνει ποτέ. Είναι ένας ζωντανός οργανισµός, οπότε το µετατρέπω συνέχεια» καταλήγει.
Στο σαλόνι του υπάρχει ένα φτερό από βοµβαρδιστικό αεροπλάνο του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου, ένα ρολόι από τούρκικο κρουαζιερόπλοιο, το οποίο επιδιόρθωσε µέσα σε δύο µήνες, µια οδοντιατρική καρέκλα, ενώ µέσα στο τζάκι είναι τοποθετηµένες δύο πραγµατικές κούκλες από την Ταϊλάνδη, που είναι πολύ παλιές και έχουν «παίξει» σε κουκλοθέατρο. Τη δική του θέση εδώ έχει και το jukebox, που παίζει αγαπηµένα τραγούδια του δηµιουργού και είναι το µόνο στην Ελλάδα που οποιοδήποτε µηχανικό µικροαντικείµενό του είναι original. Επιπλέον υπάρχει κι ένα πολύ αναπαυτικό κάθισµα για να κάθεται –συνήθως– µόνο εκείνος και προέρχεται, επίσης, από βοµβαρδιστικό αεροπλάνο. Τότε δεν υπήρχε πλήρωµα, οπότε ο πιλότος έπρεπε κάπου να κοιµάται όσο τον αντικαθιστούσε ο συγκυβερνήτης.
Με το που µπαίνεις στο σπίτι βλέπεις διάφορες κρεµασµένες γραβάτες στην ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον δεύτερο όροφο (φωτ. κάτω δεξιά). «Έχω πάρα πολλές γραβάτες και δεν φηµίζοµαι ότι τις φοράω. Γι’ αυτό τις έχω κρεµάσει και αποτελούν ένα κοµµάτι από τον τρόπο που αντιλαµβάνοµαι την προσωπική µου ένδυση. Κάποιες βγάζουν την σκληρή προσωπικότητά µου και άλλες την κινηµατογραφική εικόνα µου, αλλά κυρίως ότι είµαι ένα παιδί! Οι περισσότερες έχουν Μίκυ Μάους», αναφέρει στο YOU ο ίδιος. Ακριβώς δεξιά από την πόρτα της εισόδου βρίσκεται ένα από τα σπάνια έργα που έχουν µείνει στην Ελλάδα. Η ζωγράφος που το επιµελήθηκε τελείωσε την Σχολή Καλών Τεχνών µε 9,6, την γνώρισε, κατάλαβε πόσο σηµαντική είναι και παρήγγειλε τον πίνακα. Όσο για τα φανάρια που είναι ψηλά; «Μπορώ να τα κάνω να ανάψουν κόκκινο αν κάποιος δεν µου αρέσει!», καταλήγει.
«Όταν έφτιαχνα το µπάνιο ήθελα να έχει το υγρό στοιχείο που είναι ένα µέρος του ανθρώπου. Έτσι ζωγράφισα το νερό και είναι σαν να γέµισε η µπανιέρα και να χύθηκε έξω, ενώ ο καθρέφτης έχει την κίνηση του νερού σαν να σηκώθηκε ένα κύµα!», εξηγεί ο Δηµήτρης Αρβανίτης και το µάτι µας δεν µπορεί να µη σταθεί πάνω στα περιοδικά φωτογραφίας που έχει κρεµασµένα µε µανταλάκια...
«Μου αρέσει να δίνω δεύτερη χρήση σε κλασικά πράγµατα τα οποία θα έπρεπε, λογικά, να καταλήξουν στα σκουπίδια, όπως συµβαίνει µε ένα τεράστιο µέρος του βιοµηχανικού κόσµου. Συντηρώντας αυτά τα αντικείµενα, µαθαίνεις να µην πετάς τους ανθρώπους. Πρόκειται για µια καινούρια ιδέα χρήσης πραγµάτων που χρειάζεται χρόνο, εργατικότητα –επειδή τα περισσότερα τα έχω κάνει µε τα χέρια µου– και φαντασία. Αν σου λείπει ένα από τα τρία, δεν µπορεί να γίνει τίποτα!», εξηγεί στο Youweekly.gr ο Δηµήτρης Αρβανίτης, σχετικά µε την «ιδέα» του σπιτιού του. Και γι’ αυτόν το λόγο χρειάστηκε 15 χρόνια για να το ολοκληρώσει. «Μου πήρε πολύ χρόνο για να το φτιάξω, καθώς έτρεχα από το πρωί µέχρι το βράδυ. Το σπίτι δεν τελειώνει ποτέ. Είναι ένας ζωντανός οργανισµός, οπότε το µετατρέπω συνέχεια» καταλήγει.Στο σαλόνι του υπάρχει ένα φτερό από βοµβαρδιστικό αεροπλάνο του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου, ένα ρολόι από τούρκικο κρουαζιερόπλοιο, το οποίο επιδιόρθωσε µέσα σε δύο µήνες, µια οδοντιατρική καρέκλα, ενώ µέσα στο τζάκι είναι τοποθετηµένες δύο πραγµατικές κούκλες από την Ταϊλάνδη, που είναι πολύ παλιές και έχουν «παίξει» σε κουκλοθέατρο. Τη δική του θέση εδώ έχει και το jukebox, που παίζει αγαπηµένα τραγούδια του δηµιουργού και είναι το µόνο στην Ελλάδα που οποιοδήποτε µηχανικό µικροαντικείµενό του είναι original. Επιπλέον υπάρχει κι ένα πολύ αναπαυτικό κάθισµα για να κάθεται –συνήθως– µόνο εκείνος και προέρχεται, επίσης, από βοµβαρδιστικό αεροπλάνο. Τότε δεν υπήρχε πλήρωµα, οπότε ο πιλότος έπρεπε κάπου να κοιµάται όσο τον αντικαθιστούσε ο συγκυβερνήτης.Με το που µπαίνεις στο σπίτι βλέπεις διάφορες κρεµασµένες γραβάτες στην ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον δεύτερο όροφο (φωτ. κάτω δεξιά). «Έχω πάρα πολλές γραβάτες και δεν φηµίζοµαι ότι τις φοράω. Γι’ αυτό τις έχω κρεµάσει και αποτελούν ένα κοµµάτι από τον τρόπο που αντιλαµβάνοµαι την προσωπική µου ένδυση. Κάποιες βγάζουν την σκληρή προσωπικότητά µου και άλλες την κινηµατογραφική εικόνα µου, αλλά κυρίως ότι είµαι ένα παιδί! Οι περισσότερες έχουν Μίκυ Μάους», αναφέρει στο YOU ο ίδιος. Ακριβώς δεξιά από την πόρτα της εισόδου βρίσκεται ένα από τα σπάνια έργα που έχουν µείνει στην Ελλάδα. Η ζωγράφος που το επιµελήθηκε τελείωσε την Σχολή Καλών Τεχνών µε 9,6, την γνώρισε, κατάλαβε πόσο σηµαντική είναι και παρήγγειλε τον πίνακα. Όσο για τα φανάρια που είναι ψηλά; «Μπορώ να τα κάνω να ανάψουν κόκκινο αν κάποιος δεν µου αρέσει!», καταλήγει.«Όταν έφτιαχνα το µπάνιο ήθελα να έχει το υγρό στοιχείο που είναι ένα µέρος του ανθρώπου. Έτσι ζωγράφισα το νερό και είναι σαν να γέµισε η µπανιέρα και να χύθηκε έξω, ενώ ο καθρέφτης έχει την κίνηση του νερού σαν να σηκώθηκε ένα κύµα!», εξηγεί ο Δηµήτρης Αρβανίτης και το µάτι µας δεν µπορεί να µη σταθεί πάνω στα περιοδικά φωτογραφίας που έχει κρεµασµένα µε µανταλάκια...
