Μαγγίρα σε Τάσο Δούση: "Είσαι πολύ τζόβενος" - Η αποκάλυψη για τα κιλά που έχασε
Οι δηλώσεις του για τα ταξίδια του με τις Εικόνες
Ο εκδότης, δημοσιογράφος και παρουσιαστής, Τάσος Δούσης, το πρωί της Παρασκευής 22/10 βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή "Ποιος είναι πρωινιάτικα;" και... ακολούθησαν πέρα από αποκαλύψεις στιγμές απείρου κάλλους με την παρουσιάστρια, Μπέτυ Μαγγίρα, η οποία του έκανε κοπλιμέντο για τα κιλά που έχει χάσει αποκαλώντας τον μάλιστα "τζόβενο".
Κατά την διάρκεια της συνέντευξης αναφέρθηκε και στα νέα επεισόδια της εκπομπής Εικόνες που αυτή την Κυριακή 24/10 ξεκινάει το νέο κύκλο επεισοδίων στο Opentv.
Η συνέντευξη του Τάσου Δούση
Όσον αφορά τα κιλά δήλωσε: "Κοίταξε τα κιλά τα έχασα πριν κάνω την εκπομπή αλλά ξέρεις είπα έχω κάνει τα πάντα στην ζωή μου το μοναδικό στοίχημά μου ήταν τα κιλά, μόνο αυτό δεν είχα κάνει και λέω πρέπει να τα καταφέρω τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο σε αυτή την ζωή, ε και τα κατάφερα και μάλιστα σχετικά εύκολα. Κοίταξε όσο μεγαλώνουμε, καλυτερεύουμε. Δηλαδή πιστεύω όσο πηγαίνουμε σε μια μεγαλύτερη ηλικία πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι, όχι χειρότεροι."
Όσον αφορά την εκπομπή Εικόνες: "Πήρα την απόφαση όταν κινδύνευσα στο Αφγανιστάν (δείτε εδώ τι συνέβη) και λέω ήρθε και ο γιος μου στην ζωή, τα παρατάς όλα κι έτσι έκανα τις Εικόνες. Ο ALPHA έπαιζε 20 χρόνια επαναλήψεις των εκπομπών, λεφτά δεν παίρνω από δικαιώματα, μην με ρωτήσετε.
Αυτή την Κυριακή ξεκινάει η εκπομπή με την Ρώμη. Φοβερό ταξίδι. Όσοι έχουν πάει θα νιώσουν με αυτή την εκπομπή ότι δεν έχουν πάει διότι δείχνω πραγματικά πολύ όμορφα πράγματα από την Ρώμη. Έχουμε δυο εκπομπές μια αυτή την Κυριακή (δείτε εδώ το trailer) και μια την επόμενη. Κάνουμε όλη την Ρώμη, λέμε απίστευτα μυστικά για φαγητό, για βόλτες, για τα πάντα.
Το στοίχημα το δικό μου ξέρεις ποιο είναι; Ο άνθρωπος που δεν θα πάει ποτέ στην Ρώμη να νιώσει πως έχει πάει. Αυτός είναι ο στόχος ο προσωπικός μου. Δεν κάνω την εκπομπή μόνο για εμένα αλλά και για τους ανθρώπους που θα κάτσουν σπίτι τους.
Ξέρεις ποια είναι η τρέλα μου; Να περπατάω στον δρόμο και να μου πει μια κυρία "Ρε συ πήγα στην Ρώμη και έκανα ότι έκανες."
«Ξεκίνησα τη ζωή μου πιο χαμηλά και από το χαμηλά της ζωής»
«Αυτή τη στιγμή το ταξίδι έχει γίνει πάρα πολύ ακριβό. Δηλαδή στην περίοδο της πανδημίας, επειδή δεν πετούσαν πολλά αεροπλάνα, ήταν πολύ ακριβά τα εισιτήρια. Έκανες πάρα πολλές ώρες να φτάσεις στον προορισμό σου. Πήγα στη Βαρκελώνη και αντί για 3.30 ώρες έκανα 15», είπε αρχικά για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στα ταξίδια του στον καιρό της πανδημίας.
Στη συνέχεια, αναφερόμενος στην συνταρακτική εμπειρία που έζησε ως πολεμικός ανταποκριτής, είπε: «Ήταν όνειρο ζωής μου να γίνω πολεμικός ανταποκριτής. Ήμουν με τον Νικόλα Βαφειάδη, μας κατέβασαν οι ταλιμπάν, με έστησαν στα γόνατα για να με εκτελέσουν. Γλιτώσαμε από του χάρου τα δόντια την τελευταία στιγμή. Ένιωσα ότι φεύγει η ζωή από πάνω μου. Αυτό μου κόστισε ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχικής μου ηρεμίας. Για πολλούς μήνες δεν πίστευα ότι είχα σωθεί. Ξυπνούσα τα βράδια μέσα στον ύπνο μου και σκεφτόμουν "Ζεις; Μήπως δεν ζεις;».
Για το τέλος του πρώτου κύκλου των Εικόνων και για τις επιχειρήσεις του, σχολίασε: «Πίστεψα ότι μπορώ να κάνω κάτι δικό μου, μία δική μου εταιρεία, μία δική μου επιχείρηση και ξεκίνησα το πρώτο μου περιοδικό, το ICONS. Αργότερα κατάλαβα ότι ως επιχειρηματίας δεν μπορείς να ταξιδεύεις τον κόσμο. Οπότε επέλεξα να γίνω επιχειρηματίας.
Το να γίνω επιχειρηματίας ήταν ένα όνειρο ανεξαρτησίας, έγινα επιχειρηματίας για να μπορώ να κάνω ό, τι θέλω στη ζωή μου. Αυτό το σύστημα το δικό μας. Όλοι όσοι είναι ψηλά, ψάχνουν σφουγγοκωλάριους.
Όταν δούλευα στις Εικόνες και έκανα την εκπομπή, έπαιρνα 1.900 ευρώ το μήνα. Πήγα με το μισθό του ρεπόρτερ και έκανα αυτή την εκπομπή για 5 χρόνια με αυτά τα χρήματα. Πούλησα το αυτοκίνητό μου, πήρα το πρώτο μου χαρτί και τύπωσα το πρώτο μου περιοδικό.
Για να γίνω δημοσιογράφος πούλησα το δερμάτινο μπουφάν μου για να πληρώσω τα δίδακτρα στο εργαστήρι δημοσιογραφίας. Ξεκίνησα τη ζωή μου πιο χαμηλά και από το χαμηλά της ζωής. Έχω μεγαλώσει σε μία περιοχή πολύ δύσκολη από μία εργατική οικογένεια. Εμείς, εκεί που παίζαμε μπάλα είχαμε δύο προοπτικές, ή να γίνουμε ποδοσφαιριστές ή να δουλεύουμε σε εργοστάσια σαν την «Πεταλούδα» που δούλευε ο πατέρας μου».
