Ψυχοκόρες: Οι 4 πρωταγωνίστριες συστήνονται στο YOU
Αποκαλύπτουν τις σκηνές που τις συγκλόνισαν
Ξεκίνησε αθόρυβα μέσα από τη συνδρομητική συχνότητα του ΑΝΤ1+, αλλά γρήγορα άρχισε να συζητιέται στο ευρύ κοινό, με το βασικό συστατικό να είναι εμφανές: Τέσσερις κοπέλες που ήρθαν για να μείνουν... Οι «Ψυχοκόρες» της ομώνυμης σειράς συστήνονται στο YOU, μας μεταφέρουν στα παρασκήνια, μιλούν για την απόφασή τους να ασχοληθούν με την υποκριτική και αποκαλύπτουν άγνωστες στιγμές από τα παιδικά κι εφηβικά τους χρόνια.
Μία ιστορία που εκτυλίσσεται σε μία διαφορετική εποχή, ταυτόχρονα ωστόσο άγγιξε τις καρδιές σύγχρονων γυναικών που βρίσκουν παραλληλισμούς και κατάλοιπα που μας ακολουθούν μέχρι σήμερα. Άλλωστε, τα γεγονότα που ενέπνευσαν το σενάριο είναι πραγματικά (διαβάστε εδώ περισσότερες λεπτομέρειες). Γι' αυτά, και γι' άλλα πολλά μιλούν οι πρωταγωνίστριες της σειράς του ΑΝΤ1+ και ας ακούσουμε τι έχουν να πουν και οι ίδιες σε πρώτο πρόσωπο.
Όσα είπαν οι 4 Ψυχοκόρες στο You
«Η υπερβολική φιλοδοξία της Βασιλικής είναι το αδύνατό της σημείο»
Πριν ακόμα αποφοιτήσει από τη σχολή του Εθνικού θεάτρου, έκανε την πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση στο «Maestro», όπου υποδύθηκε την «γιαγιά Χάρις» (την Χάρις Αλεξίου) σε μικρή ηλικία και έδωσε τα πρώτα δείγματα του ταλέντου της. Η επαναστάτρια «Βασιλική», κατά κόσμον Μαργαρίτα, πλέον είναι έτοιμη για νέες υποκριτικές προκλήσεις.
Μίλησε μας για σένα: Πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στην Αθήνα, και μεγάλωσα στο Μπραχάμι, σε μια γειτονιά που αγαπώ πολύ, απέναντι από την πλατεία. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι οι πληγές στα γόνατα, η μυρωδιά των νυχτολούλουδων, το ποδόσφαιρο στο σχολείο, το πόσο πολύ ανυπομονούσα να πάει 19:00 για να παίξω με τους φίλους μου στην παιδική χαρά, η κιθάρα του μπαμπά, τα μαλλιά μου που ήταν ίσια και όσο μεγάλωνα γίνονταν σγουρά, το βλέμμα της μαμάς μου όταν με έβλεπε να σκαρφαλώνω στα δέντρα, τα παράξενα όνειρα που έβλεπα, οι ταινίες της Ντίσνεϊ που βλέπαμε με τον αδελφό μου, οι βουτιές από τον μόλο στην Ηρακλειά και οι πορτοκαλάδες του παππού.
Αναμνήσεις από τον «Maestro» και τι δεν θα ξεχάσεις...
Όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα του «Maestro», ήμουν ακόμα στο τρίτο έτος της σχολής και ήταν η περίοδος που ετοιμάζαμε τις πτυχιακές μας. Μου έδωσαν άδεια να φύγω για μια βδομάδα στους Παξούς, γιατί δεν είχα καθόλου απουσίες. Θυμάμαι πως όταν γύρισα πίσω ένιωθα εντελώς αλλαγμένη, δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω. Ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες και μάλιστα ένιωθα τόσο τυχερή που τότε ευχήθηκα όλες οι επαγγελματικές μου συνεργασίες, ή έστω οι περισσότερες, να είναι όπως αυτή. Δεν θα ξεχάσω σίγουρα το πρώτο μου γύρισμα που ήταν πάνω στην βάρκα. Θυμάμαι συζητούσαν τότε αν θα ακυρωθεί ή όχι, γιατί είχε πολύ κύμα και αέρα εκείνη την μέρα. Τελικά το γύρισμα δεν ακυρώθηκε και ένιωθα, σαν παιδάκι της πρώτης δημοτικού που πάει πρώτη μέρα στο σχολείο. Φορούσα ένα πορτοκαλί μαγιό '70s και στρογγυλά γυαλιά, πήγαμε σε ένα πανέμορφο σημείο στην θάλασσα, αλλά πράγματι είχε πολύ κύμα και οι περισσότεροι από το συνεργείο άρχισαν να ζαλίζονται. Σταδιακά κατά την διάρκεια του γυρίσματος, έβλεπα ανθρώπους να βουτάνε στην θάλασσα για να σταματήσει η ναυτία. Εγώ εν το μεταξύ, είχα πείσει τελείως ψυχαναγκαστικά τον εαυτό μου πως δεν πρέπει με τίποτα να ζαλιστώ γιατί ήταν το πρώτο μου γύρισμα και ήθελα όλα να πάνε τέλεια. Τώρα που το σκέφτομαι μετά από καιρό, μου φαίνεται αστείο αλλά ταυτόχρονα πολύ όμορφο όλο αυτό. Στο τέλος του γυρίσματος έκανα και μια βουτιά από την βάρκα, για να δω πως είναι να κολυμπάει κανείς με '70s μαγιό.
Η πρόταση για τις «Ψυχοκόρες» πώς προέκυψε;
Μέσω της διαδικασίας του casting. Στην αρχή είχα κάνει δοκιμαστικό για τον ρόλο της «Δεσποινιώς», και με είχαν μάλιστα επιλέξει και για αυτόν. Στην πορεία όμως όσο ήρθαν σε επαφή με το υλικό μας λίγο παραπάνω, θεώρησαν πως μου ταιριάζει περισσότερο ο ρόλος της «Βασιλικής».
Περιέγραψέ μου τον δικό σου χαρακτήρα. Από τον χαρακτήρα της «Βασιλικής» τι θα πετούσες έξω από τον δικό σου τρόπο ζωής...
Η «Βασιλική» είναι μια κοπέλα πολύ επίμονη και αφοσιωμένη στους στόχους της. Αγαπάει τα βιβλία, έχει ριζοσπαστικές απόψεις για την εποχή της, είναι θαρραλέα, έχει φιλοδοξίες, είναι θρασεία και εντυπωσιακά ετοιμόλογη. Πιστεύω πως η υπερβολική της φιλοδοξία πολλές φορές τυφλώνει την κρίση της, αυτό είναι και κατά την γνώμη μου το αδύναμο της σημείο. Σε ορισμένες επίσης περιπτώσεις αποκρύπτει την αλήθεια, ενώ η ίδια είναι πολύ κακή στο να λέει ψέματα, κάτι το οποίο της δημιουργεί προβλήματα.
Πες μου μια σκηνή από το σήριαλ που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Είναι μια σκηνή βίας που υπάρχει στην σειρά. Επειδή το ζήτημα της βίας ενάντια στις γυναίκες είναι ένα ζήτημα το οποίο με αγγίζει, ήταν πολύ σημαντικό για εμένα η σκηνή αυτή να μην αποδοθεί επιφανειακά. Το αίσθημα του φόβου την στιγμή της επίθεσης ενός άντρα απέναντι σε μια γυναίκα, εμπεριέχει μια πολυπλοκότητα και αρκετές συναισθηματικές αποχρώσεις. Και επειδή δυστυχώς συναντάμε συχνά τέτοια περιστατικά στην πραγματική ζωή, τέτοιες σκηνές θα πρέπει να γυρίζονται με την αντίστοιχη προσοχή και σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους που τα έχουν ζήσει. Συνεπώς η σκηνή αυτή και η αγωνία που είχα για την προετοιμασία της, είναι κάτι το οποίο δεν θα ξεχάσω.
«Με την Δήμητρα Ματσούκα γυρίσαμε τη σκηνή με το χαστούκι 3 φορές»
Από την πρώτη στιγμή στη σειρά τονίζεται η νεραϊδένια της ομορφιά, ωστόσο μία σύντομη κουβέντα μαζί της αποκαλύπτει πολλά περισσότερα από ένα γοητευτικό «περιτύλιγμα». Ίσα-ίσα που μπορεί η εξωτερική εμφάνιση της «Δεσποινιώς» να τσαλακώνεται μέσα από τις δύσκολες στιγμές που ζει, αλλά ο χαρακτήρας της ατσαλώνεται ακόμα περισσότερο. Ας ακούσουμε τι έχει να πει και η Ασημένια, σε πρώτο πρόσωπο.
Μίλησε μας για σένα: Πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στα Τρίκαλα και ως κόρη στρατιωτικού άλλαζα πόλη συχνά λόγω μεταθέσεων. Οπότε έχω ζήσει σε πολλά μέρη. Θυμάμαι ότι αυτό σαν παιδί με δυσκόλεψε πολύ αφού έπρεπε να αποχωρίζομαι ό,τι έχτιζα σε κάθε τόπο. Στην πορεία της ζωής μου κατάλαβα πως αυτή η συνθήκη με βοήθησε στην προσαρμοστικότητα και στο να φτιάχνω το σπίτι και την οικογένειά μου όπου και αν βρίσκομαι.
Ήθελες ανέκαθεν να γίνεις ηθοποιός;
Από μικρή είχα την τάση να πηγαίνω όπου υπάρχει μουσική. Μου άρεσε να τραγουδάω και να βλέπω ταινίες ακόμη και αν δεν καταλάβαινα τι έβλεπα πολλές φορές. Όταν βαριόμουν έβρισκα διασκεδαστικούς τρόπους να περνάει ο χρόνος και έβαζα συνθήκες στο μυαλό μου παίζοντας πως είμαι κάποια άλλη. Δεν ήξερα εξαρχής ότι θα γίνω ηθοποιός. Προοριζόμουν για άλλου είδους σπουδές. Όταν συνειδητοποίησα ότι το επάγγελμά μου θα είναι σύντροφος σε όλη τη ζωή μου είπα: «Κάτσε, πρέπει να κάνω κάτι που γουστάρω»! Ενστικτωδώς σκέφτηκα: ηθοποιός.
Η πρόταση για τις «Ψυχοκόρες» πώς προέκυψε;
Με κάλεσε για κάστινγκ η Σοφία Δημοπούλου. Μελέτησα τις σκηνές καθώς και πληροφορίες για το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της δεκαετίας του '50 που μου έστειλαν. Από τις λίγες σελίδες σεναρίου που πρωτοδιάβασα κατάλαβα πως πρόκειται για μια αξιοπρεπή δουλειά που με ενδιέφερε να συμμετέχω. Πέρασα τέσσερις οντισιόν και τελικά επιλέχθηκα για το ρόλο της «Δεσποινιώς».
Το χαστούκι που σου έδωσε η Ματσούκα πόσες φορές το γυρίσατε μέχρι να πετύχει η σκηνή και πόσο αληθινό ήταν τελικά;
Γυρίσαμε τη σκηνή 2-3 φορές μέχρι να φτάσουμε υποκριτικά στο θεμιτό αποτέλεσμα. Είναι η πρώτη σκηνή με τη Δήμητρα που έχουμε σωματική επαφή και προσπαθήσαμε να υπάρχει όσο το δυνατόν αληθοφάνεια στο πλαίσιο φυσικά της μυθοπλασίας και της ασφάλειας. Από εκεί και πέρα τα εφέ κάνουν θαύματα.
Στην κανονική σου ζωή, βάσει του χαρακτήρα σου, ποια από τις 4 αδερφές πιστεύεις ότι θα ήσουν;
Πρόκειται για τέσσερα κορίτσια μιας άλλης εποχής, πολύ μακριά από την γενιά μου. Σκέψου πως αυτές οι κοπέλες είναι αγράμματες. Από τα βασικά τους χαρακτηριστικά ωστόσο νιώθω πιο κοντά στον ενθουσιασμό της «Δεσποινιώς» και την επαναστατικότητα της «Βασιλικής».
«Η σκηνή που χάνουμε τη μητέρα μας με επηρέασε συναισθηματικά»
Κουβαλάει μία σπάνια ωριμότητα για την ηλικία της, που βγαίνει όταν υποδύεται την μεγαλύτερη αδερφή στις «Ψυχοκόρες» -και ουσιαστικά μητέρα όταν η δική τους φεύγει από τη ζωή. Η «Μαρίκα» της σειράς, η Μαριάννα Κιμούλη μάς μεταφέρει τα δικά της συναισθήματα μετά απ' αυτή τη σκηνή, καθώς και την αντίδραση των γονιών της, Γιώργου Κιμούλη και Μαρίας Δαμανάκη, όταν τους ανακοίνωσε ότι θα ασχοληθεί με την υποκριτική.
Μίλησε μας για σένα: Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες και τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Είμαι από αυτούς ανθρώπους που είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον, το οποίο δυστυχώς είναι σπάνιο στις μέρες μας. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάτι από τα παιδικά μου χρόνια είναι το γεγονός ότι για ένα μεγάλο διάστημα επέμενα να φοράω μόνο κίτρινα ρούχα. Κανένα άλλο χρώμα. Τα συμπεράσματα δικά σας...
Πόση επιρροή είχε ο μπαμπάς σου στην απόφασή σου να ασχοληθείς με την υποκριτική, σου κάνει κάποιες παρατηρήσεις για την υποκριτική σου;
Νομίζω ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω τον χώρο της υποκριτικής από πολύ μικρή ηλικία. Μεγαλώνοντας έγινε μία πολύ συνειδητή επιλογή μου. Ευτυχώς και οι δύο μου γονείς σεβόντουσαν πάντα τις επιλογές μου και με έκαναν να καταλάβω από νωρίς ότι η ζωή μου ήταν ανέκαθεν δική μου ζωή. Παρατηρήσεις μου κάνουν αντίστοιχα μόνο όταν τους το ζητήσω.
Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να ασχοληθείς με την πολιτική όπως η μαμά σου;
Επαγγελματικά όχι. Θεωρώ όμως, πως κάθε πολίτης μιας χώρας, με τον ένα τρόπο ή τον άλλον, ασχολείται με την πολιτική. Νιώθω ότι οφείλουμε να είμαστε πολιτικοποιημένοι, αν ονειρευόμαστε να ζήσουμε, είτε εμείς είτε οι επόμενες γενιές, σε ένα πιο δίκαιο κοινωνικό σύστημα.
Η πρόταση για τις «Ψυχοκόρες» πώς προέκυψε;
Μετά από πολλά κάστινγκ. Η διαδικασία κράτησε συνολικά αρκετούς μήνες. Στην αρχή πέρασα ακρόαση για την «Φρόσω», μετά την «Βασιλική» και τέλος ήρθε η «Μαρίκα». Πάρα όλο το άγχος που αναγκαστικά φέρουν αυτές οι διαδικασίες, ήταν μία πολύ δημιουργική εμπειρία. Κυρίως γιατί περιτριγυριζόμουν από ανθρώπους που το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα τους αφορούσε ειλικρινά.
Ποια σκηνή ήταν η πιο δύσκολη για εσένα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Η σκηνή στο πρώτο επεισόδιο που χάνουμε την μητέρα μας. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί με την Ευγενία Αποστόλου, που υποδύεται την μητέρα μας στη σειρά, είχαμε εξαρχής χωρίς να γνωριζόμαστε μία πολύ όμορφη χημεία. Ταυτόχρονα ήταν πολύ συγκινητικός ο βαθμός σεβασμού ολόκληρου του συνεργείου. Ήταν όμως από τις σκηνές, που θέλοντας ή μη, με επηρέασαν πολύ συναισθηματικά.
«Δεν χρειάζεται κανείς να αλλάξει κάτι εμφανισιακά για να είναι όμορφος»
Δηλώνει ότι μελέτησε ανθρώπους που θέλουν να μένουν «αόρατοι», παρόλα αυτά μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε... Είναι η υποκριτική αποκάλυψη της σεζόν, κάνοντας τους fans της σειράς να υποκλιθούν για την ερμηνεία της σε σκληρές σκηνές για κάθε γυναίκα, όπως εκείνη του βιασμού της. Η «κακοφτιαγμένη στην όψη, Φρόσω» κάνει την έκπληξη ως ένας απ' τους πιο καλοφτιαγμένους χαρακτήρες της σειράς, με την Άννα να μιλάει για τα... δομικά της χαρακτηριστικά.
Μίλησε μας για σένα: Πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα αλλά η καταγωγή μου είναι από τη Ρόδο. Οι αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας είναι συχνά το καταφύγιο μου. Κυρίως θυμάμαι μικρές και «ασήμαντες» στιγμές όπως τις αγκαλιές των γονιών μου, τα καλοκαίρια στη Ρόδο, τις παρέες στο σχολείο, τα παιχνίδια με τις αδελφές μου κ.ο.κ.
Ήθελες ανέκαθεν να γίνεις ηθοποιός;
Το θέατρο το αγάπησα από την τρίτη δημοτικού που η μητέρα μου με έγραψε στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Μέσα από το θέατρο ξέφευγα από «τον κόκκινο μαρκαδόρο» της δασκάλας και τα «πρέπει» του σχολείου, μου δινόταν η δυνατότητα να υπάρξω σε έναν χώρο που δεν υπήρχε το λάθος και το σωστό και όλα ήταν παιχνίδι.
Η πρόταση για τις Ψυχοκόρες πώς προέκυψε;
Με τον κλασσικό τρόπο, μου τηλεφώνησαν από την εταιρία casting και πέρασα από αρκετές φάσεις ακροάσεων. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία καθώς από τα casting ακόμα μου είχε κάνει εντύπωση η επιμέλεια της διαδικασίας και η έρευνα που είχε ήδη γίνει πάνω στο κείμενο και τους χαρακτήρες.
Η ηρωίδα σου περιγράφεται ως «κακοφτιαγμένη στην όψη». Προσπάθησες να αλλάξεις κάτι εμφανισιακά ώστε να μπεις περισσότερο στο πετσί του ρόλου σου;
Κατά την άποψη μου όπως δεν χρειάζεται κανείς να αλλάξει κάτι εμφανισιακά για να είναι όμορφος έτσι δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι για να είναι «κακοφτιαγμένος». Οι έννοιες αυτές είναι επίπλαστες. Κανείς δεν είναι καλοφτιαγμένος ή κακοφτιαγμένος. Για να υποδυθώ τη Φρόσω χρειάστηκε να βρω την κίνηση και το βλέμμα ενός ανθρώπου που επιθυμεί να είναι αόρατος καθώς έχει ακούσει αρκετές φορές χαρακτηρισμούς όπως «σκιάχτρο», «κακοφτιαγμένη» κ.ο.κ. και δυστυχώς τους έχει πιστέψει.
Σε δυσκόλεψε καθόλου η σκηνή του βιασμού σου και σε επηρέασε ψυχολογικά;
Ασφαλώς το να μπαίνεις στα παπούτσια ενός ανθρώπου που του έχει συμβεί κάτι τόσο βίαιο είναι δύσκολο και σίγουρα σε επηρεάζει ψυχολογικά. Βοήθησε πολύ ωστόσο το γεγονός ότι η αντιμετώπιση αυτής της σκηνής από τον ηθοποιό Χρήστο Μαλάκη, τον σκηνοθέτη Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το συνεργείο ήταν υποδειγματική.
