Αληθινή ιστορία: Όταν παντρεύεσαι στα 30 σου, δεν σκέφτεσαι πως έξι χρόνια μετά θα έχεις πάρει διαζύγιο!
Καινούρια αρχή!
"Όταν παντρεύεσαι στα 30 σου, δεν σκέφτεσαι πως έξι χρόνια μετά θα έχεις πάρει διαζύγιο"! Συγκλονιστική αληθινή ιστορία!
Όταν παντρεύεσαι στα 30 σου, το μόνο πράγμα που δεν σκέφτεσαι είναι πως έξι χρόνια αργότερα θα είσαι με το διαζύγιο στο χέρι. Όταν βλέπεις όμως ότι δεν περνάς καλά και πως η καθημερινότητά σου είναι μαρτύριο, τότε χαίρεσαι που έκανες αυτό το βήμα. Ήμουν λοιπόν μόνο 36 χρονών, σε ένα άδειο σπίτι, με μια γάτα αγκαλιά και την πεποίθηση πως η ζωή μου μόλις είχε τελειώσει.
Είχα τουλάχιστον την ησυχία μου και αυτό μου ήταν αρκετό. Ασε το άλλο, στη δουλειά μόλις είχε έρθει νέος συνάδελφος, ο Φίλιππος, που επίσης μόλις είχε πάρει το διαζύγιό του, οπότε μου έκανε καλό να συζητάω μαζί του γι’ αυτό το θέμα.
Ήταν κάτι σαν ψυχοθεραπεία για μένα που λειτουργούσε άψογα. Πέρασαν έτσι γύρω στους οκτώ μήνες. Με θλίψη, γέλια και πολλά ποτά. Δεν ξέρω αν το είχα ξεπεράσει, αλλά όταν ένα βράδυ από αυτά ο Φίλιππος με φίλησε, ήταν σαν να ήμουν έτοιμη από καιρό. Σαν να συμπληρώθηκε ένα παζλ.
Σαν να μπήκαν όλα στη θέση τους. Επειδή σταμάτησε απότομα, κατάλαβα πως δεν του άρεσε. Κατέβασε το κεφάλι και εγώ βρήκα τον χρόνο να μαζέψω τα πράγματά μου και να εξαφανιστώ από μπροστά του. Με βρήκε λίγα λεπτά αργότερα στο πάρκινγκ του μαγαζιού και με σταμάτησε. «Σε έχω ερωτευτεί», μου είπε και συνέχισε: «Μη φεύγεις, θα τρελαθώ αν φύγεις από τη ζωή μου.
Όλα με εσένα μου φαίνονται πιο εύκολα και όμορφα». Με κράτησε από το χέρι και πήγαμε μια βόλτα. Για πρώτη φορά μιλάγαμε για τους εαυτούς μας και όχι για τις προηγούμενες σχέσεις μας και τις πληγές που άφησαν. Μάλλον γιατί δεν υπήρχαν πλέον πληγές. Όλα με εκείνο το φιλί είχαν γιατρευτεί.
Είναι άσχημο που το λέω, αλλά ούτε κατά τη διάρκεια των έξι χρόνων του γάμου μου δεν είχα νιώσει τόσο ευτυχισμένη και ήρεμη. Και για όλα φταίει ο Φίλιππος. Αφεθείτε κι εσείς στην αγάπη του διπλανού σας. Μη βάζετε παρωπίδες και μην κρατάτε τον πόνο μέσα σας. Ολα παίρνουν με τον χρόνο τη διάσταση που τους αξίζει, ακόμα και το κενό ενός χωρισμού.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ TV24 ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ 1,5 ΕΥΡΩ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Αληθινή ιστορία: «Έσωσα τη γυναίκα μου από πυρκαγιά και την έπιασα με άλλον»
«Έσωσα τη γυναίκα μου από πυρκαγιά και την έπιασα με άλλον». H συγκλονιστική ιστορία του Πέτρου για το τέλος του γάμου του και για τον τρόπο με τον οποίο ανακάλυψε ότι η γυναίκα του τον απατά.
Φωτιά...
Με λένε Πέτρο και μέχρι πριν έξι μήνες ήμουν παντρεμένος. Μεγάλωσα και ζω σε ένα μεγάλο νησί της χώρας μας και έμαθα εκεί πως, όταν παίρνεις κάτι, πρέπει και να το επιστρέφεις. Μάλιστα στην ίδια ποσότητα. Οι γονείς μου με βοήθησαν να φτιάξω το σπίτι μου, τους βοήθησα και εγώ να αποπληρώσουν ένα δάνειο λίγο αργότερα. Ο αδελφός μου με στήριζε οικονομικά όσο σπούδαζα πυροσβέστης, τώρα και εγώ στηρίζω την κόρη του που είναι φοιτήτρια στην Αθήνα. Πήρα πολλή αγάπη από τη γυναίκα μου όταν γνωριστήκαμε, θέλησα και εγώ να της την επιστρέψω λίγο καιρό αργότερα προτείνοντάς της να με παντρευτεί. Ειδικά εκείνη την περίοδο ένιωθα πως ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Τίποτα σε αυτή τη γη δεν μπορούσε να με προειδοποιήσει πως η χαρά μου θα είχε ημερομηνία λήξης. Είχα προσέξει την αλλαγή στη διάθεση της γυναίκας μου, αλλά δεν ήθελα να δώσω ιδιαίτερη σημασία, καθώς είχε κάποια προβλήματα με τους γονείς της. Αργούσε τα βράδια, απομακρυνόταν όταν μιλούσε στο τηλέφωνο, το μυαλό της χανόταν με τις ώρες και γενικά μου έδινε πολλές αφορμές για να πιστέψω πως, ενώ ήταν δίπλα μου, στην πραγματικότητα ήταν αλλού! Ομως δεν ήθελα να το πιστέψω. Οχι για τη δική μου γυναίκα. Ευτυχώς ήταν μια περίοδος που είχε πολλή δουλειά. Ετρεχα 24 ώρες το 24ωρο και την έβλεπα ελάχιστες ώρες την ημέρα.
Θυμάμαι πως ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα όταν με ξύπνησαν από την υπηρεσία μου. Είχε πιάσει φωτιά ένα αυτοκίνητο και έπρεπε να τη σβήσουμε, γιατί κυριολεκτικά απειλούσε ένα χωριό. Καθώς με είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ και η ώρα ήταν περασμένη, φώναξα το όνομα της γυναίκας μου, αλλά εκείνη δεν ήταν πουθενά. Ηξερα ότι θα έβγαινε, όχι όμως και ότι θα αργούσε τόσο πολύ. Ο χρόνος ήταν λιγοστός και δεν είχα ούτε λεπτό για να την ψάξω. Εφυγα σαν τον τρελό, να προλάβω την ομάδα μου. Το θέαμα όταν έφτασα στο γειτονικό χωριό θύμιζε σκηνή από ταινία. Ενα αυτοκίνητο καιγόταν ολοσχερώς. Το ζευγάρι που νωρίτερα βρισκόταν μέσα σε αυτό ήταν αγκαλιασμένο, αντάλλασσαν φιλιά και ευχαριστούσαν τον Θεό που είχαν σωθεί το τελευταίο λεπτό. Η γυναίκα ήταν κουκουλωμένη και με γυρισμένη πλάτη, δεν μπορούσα να τη δω. Τον άντρα δεν τον είχα δει ξανά στη ζωή μου. Πλησίασα για να τους μιλήσω, να μάθω πώς ξεκίνησε το συμβάν και τότε ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Η γυναίκα που αντίκρισα ήταν η δική μου γυναίκα. Ο άνθρωπός μου... Γύρισα την πλάτη μου και έφυγα. Οι συνάδελφοι που την είδαν, κατάλαβαν και με άφησαν να χωθώ στο αυτοκίνητό μου και να εξαφανιστώ.
Το επόμενο πρωινό, δηλαδή λίγες ώρες αργότερα, πήγα στον δικηγόρο μου. Δεν έμαθα ποτέ τι απέγινε, αφού και τα πράγματά της ήρθε μια ξαδέλφη της και τα μάζεψε από το σπίτι. Δεν είχε και σημασία άλλωστε... Και σήμερα είμαι εδώ, πιο ήρεμος από ποτέ και μοιράζομαι αυτή την -ανόητη για κάποιους- περιπέτεια του γάμου μου. Αν είμαι ακόμα θυμωμένος; Δεν έχει νόημα. Ανθρωποι είμαστε και απλώς τραβάμε τον δρόμο μας...
ΠΗΓΗ: TV24
