Ζαχίρ: Αποκαλύπτει για πρώτη φορά τι συνέβη με τα χαρτιά του στο MasterChef!

Οι άγνωστες πτυχές της ζωής του και οι δύσκολες στιγμές!

Ζαχίρ: Αποκαλύπτει για πρώτη φορά τι συνέβη με τα χαρτιά του στο MasterChef!

Ο Ζαχίρ αποκάλυψε για πρώτη φορά τι συνέβη με τα χαρτιά του όταν πήγε στις audition του MasterChef, όπου πήρε και την ποδιά και μπήκε στο σπίτι.

Ο μάγειρας παραχώρησε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό People και αναφέρθηκε σε άγνωστες πτυχές της ζωής του.

Ζαχίρ MasterChef

«Μετά την πρώτη συνέντευξη, μου ζήτησαν από την παραγωγή ταυτότητα ή διαβατήριο. Τους εξήγησα πως είχα μόνο άδεια παραμονής και ένα ταξιδιωτικό έγγραφο που έληγε στις 22 Φεβρουαρίου. Ακολούθησε η δοκιμασία με τα κρύα πιάτα, που δεν έδειξε η τηλεόραση, στην οποία παρουσίασα μια σαλάτα. Η σαλάτα άρεσε πολύ στον Πάνο Ιωαννίδη, ο οποίος έδωσε και το ΟΚ για να περάσω από την οντισιόν. Από την πρώτη μου συνέντευξη μέχρι και την ημέρα που έγινε το γύρισμα για την οντισιόν έχασα τέσσερα κιλά από το άγχος και την αγωνία μου. Το αφεντικό μου στο ιταλικό εστιατόριο στράβωσε πολύ όταν του είπα για τη συμμετοχή μου στο MasterChef, και με το δίκιο του, γιατί με είχε πάρει ως μόνιμο στην κουζίνα και λίγο πριν από τις γιορτές εγώ έφυγα. Στενοχωρήθηκα που αποχώρησα από το μαγαζί και του ζήτησα συγγνώμη. Συζητήσαμε, όμως, μου είπε πως θέλει το καλό μου και με συμβούλεψε να ακολουθήσω την επιθυμία μου και να πάω. Μάλιστα, ήξερε και ορισμένα πράγματα για τη ζωή μου και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα όλα αυτά τα χρόνια», εξομολογήθηκε ο Ζαχίρι .

Ζαχίρ: Οι δύσκολες ώρες και η εξομολόγηση: «Μας άφησαν μεσοπέλαγα στο Έλεος του Θεού»!

Συγκλονίζει ο Ζαχίρ τον οποίο γνωρίσαμε μέσα από το Masterchef για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε με τη ζωή του.

Ο μάγειρας παραχώρησε συνέντευξη το περιοδικό People και τον Μαρίνο Βυθούλκα και ραγίζει καρδιές η εξομολόγηση του.

Ο Ζαχίρ αποκάλυψε πως έφτασε στην Ελλάδα από το Αϊβαλί ενώ περιέγραψε τους κινδύνους που θα μπορούσαν να στοιχίσουν ακόμα και τη ζωή του.

undefined

«Όντως, είναι θαύμα που ζω ακόμα. Το 2005 πέρασα από το Αϊβαλί στην Ελλάδα ως παράνομος μετανάστης. Κάποια στιγμή μάς πέταξαν στη θάλασσα. Ξεφούσκωσαν το φουσκωτό μας και μας άφησαν μεσοπέλαγα στο έλεος του Θεού. Ύστερα από τέσσερις ώρες που κολυμπούσαμε, βγήκαμε στα παράλια της Τουρκίας. Από δώδεκα άτομα, είχαμε μείνει δέκα. Έλειπαν δύο άνθρωποι. Έκλαιγα και έλεγα στους υπόλοιπους πως πρέπει να μπούμε ξανά στη θάλασσα και να τους βρούμε. Τελικά, μαζί με ένα άλλο παιδί βρήκαμε ένα φουσκωτό και με τα κουπιά στα χέρια ξεκινήσαμε να ψάχνουμε. Οι ώρες περνούσαν και χάναμε την αντοχή μας. Είχα απογοητευτεί που δεν τους βρίσκαμε και ήμουν αποφασισμένος να τα παρατήσω.

Ξαφνικά, ακούσαμε μια φωνή από μακριά. Αυτή η φωνή μάς έδωσε τη δύναμη να συνεχίσουμε και τελικά να τους βρούμε μπλεγμένους σε ένα φουσκωτό που είχε ξεφουσκώσει και βούλιαζε. Βούτηξα στη θάλασσα και ήπια πολύ νερό μέχρι να καταφέρουμε να τους τραβήξουμε μέσα στο δικό μας φουσκωτό. Το ένα παιδί είχε τις αισθήσεις του. Ο πιο μικρούλης, όμως, ήταν κάτασπρος και αναίσθητος. Δεν κουνιόταν καθόλου. Δεν γνώριζα από διάσωση, απλά από αυτά που είχα δει στην τηλεόραση άρχισα να του πιέζω την κοιλιά στο ύψος του διαφράγματος. Ύστερα από δέκα λεπτά έβγαλε το νερό και συνήλθε. Όταν φτάσαμε στην Τουρκιά, μου είπε “Σ’ ευχαριστώ, μου έδωσες δεύτερη ζωή”. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου» είπε, μεταξύ άλλων.