Κατάπιες την τσίχλα σου; Μάθε τι θα συμβεί στο στομάχι σου!
Τι θα πάθεις;
Κατάπιες την τσίχλα που μασούσες καταλάθος; Σε όλους έχει συμβεί κάποια στιγμή. Τι συμβαίνει όμως στο στομάχι σου μετά από αυτό;
Τι θα πάθεις αν καταπιείς την τσίχλα σου;
Η τσίχλα δεν είναι καινούργια εφεύρεση. Χιλιάδες χρόνια πριν, στη νεολιθική περίοδο, οι άνθρωποι μασούσαν «πίσσα» από φλοιό σημύδας (γιαμ!), ο οποίος στην πραγματικότητα διατηρούσε τα ούλα τους υγιή. Η τσίχλα στη μορφή που τη γνωρίζουμε δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1860, φτιαγμένη από κόμμι, μια φυτική ουσία που προέρχεται από συγκεκριμένα είδη δέντρων.
Όταν οι κατασκευαστές της συνειδητοποίησαν πως ο αριθμός των δέντρων που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ήταν περιορισμένος, άρχισαν να φτιάχνουν τσίχλα από συνθετικό υλικό. Ναι, σωστά. Η τσίχλα που μασάμε σήμερα είναι εντελώς συνθετική οπότε δεν είναι περίεργο που το σώμα μας δυσκολεύεται στην πέψη της.
«Το πεπτικό μας μπορεί να διαχειριστεί τους υδατάνθρακες και τις πρωτεΐνες, επειδή διαθέτει ειδικά ένζυμα που τα διασπούν σε μόρια» εξηγεί ο Mark Larson, M.D., γαστρεντερολόγος στην Κλινική Mayo. «Τα πεπτικά ένζυμα στο στομάχι σου όμως δεν μπορούν να διασπάσουν τη συνθετική ουσία που υπάρχει στις τσίχλες».
Έτσι, το σώμα σου διασπά τη ζάχαρη και τα αρωματικά της τσίχλας, η συνθετική ουσία όμως που κυρίως την απαρτίζει περνά χωρίς επεξεργασία από το πεπτικό σου. Με άλλα λόγια, βγαίνει από το σώμα σου μέσω των κοπράνων.
Εσύ αυτό το γνώριζες; Η τσίχλα επηρεάζει την όρεξή μας!
Ισως να σας έχει συμβεί και εσάς. Μασώντας μια τσίχλα να πιστεύετε πως ξαφνικά η όρεξή σας για φαγητό μειώνεται ή έστω επιθυμείτε να καταναλώστε πολύ μικρότερη ποσότητα φαγητού απ’ ό,τι είχατε αρχικά στο νου σας. Αυτό όμως τελικά δεν ισχύει για όλους τους ανθρώπους.
Πολλοί άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να ελέγξουν το σωματικό τους βάρος, χρησιμοποιούν τη τσίχλα για να μειώσουν την κατανάλωση φαγητού, ενώ η τακτική αυτή παρατηρείται συχνά και σε άτομα που πάσχουν από διαταραχές πρόσληψης τροφής.
Ερευνητές του πανεπιστημίου της Γλασκόβης μελέτησαν την επίδραση της μάσησης τσίχλας σε εξήντα υγιείς ενήλικες. Οι εθελοντές, οι οποίοι κατανάλωναν τσίχλες συστηματικά, έπαιρναν πρωινό στο σπίτι τους και χωρίς να καταναλώσουν οτιδήποτε άλλο, έπαιρναν το μεσημεριανό τους γεύμα στο εργαστήριο. Τους ζητήθηκε να μασήσουν την αγαπημένη τους τσίχλα τουλάχιστον για 15 λεπτά, μία ώρα πριν το γεύμα καθώς, και 2 ώρες μετά από αυτό. Μετρήθηκαν οι δείκτες πείνας, η επιθυμία για φαγητό, το αίσθημα κορεσμού και η επιθυμία για αλμυρό ή γλυκό σνακ πριν, αμέσως μετά το γεύμα, μία και δύο ώρες μετά από αυτό. Οι ίδιες μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν και χωρίς την κατανάλωση τσίχλας.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όταν οι συμμετέχοντες που μασούσαν τσίχλα μείωσαν την ενεργειακή τους πρόσληψη κατά 36 θερμίδες, ενώ το αίσθημα της πείνας καθώς και η επιθυμία για γλυκά σνακ ήταν μικρότερες. Η επιθυμία για αλμυρά σνακ ωστόσο, δεν φάνηκε να επηρεάζεται.
Παρόμοια αποτελέσματα έδειξαν και δύο άλλες έρευνες. Στο Πανεπιστήμιο του Rhode Island βρήκαν ότι όσοι μασούσαν τσίχλα μείωναν τη θερμιδική τους πρόσληψη κατά 68 θερμίδες και αντιστέκονταν περισσότερο στους πειρασμούς, ενώ στο Πανεπιστήμιο Louisiana State βρέθηκε ότι η θερμιδική πρόσληψη μειωνόταν κατά 40 θερμίδες, υπήρχε μικρότερη λαχτάρα για σνακ και καλύτερος έλεγχος της όρεξης.
Κι άλλες ερευνητικές προσπάθειες έχουν φανερώσει την επίδραση της κατανάλωσης τσίχλας στη θερμιδική πρόσληψη. Ταυτόχρονα, αρκετές έρευνες έχουν δείξει πως η επιθυμία για τα γλυκά σνακ ήταν αυτή που κυρίως μειωνόταν. Στον αντίποδα, διαφορετικά συμπεράσματα φανέρωσε μελέτη του Πανεπιστημίου του Purdue. Οι συμμετέχοντες στη συγκεκριμένη έρευνα μασούσαν τσίχλα δύο ώρες μετά το γεύμα, αλλά και όποτε ένιωθαν πείνα. Η όρεξη, η κατανομή των γευμάτων και η θερμιδική πρόσληψη δεν παρουσίασαν καμία διαφορά ανάμεσα σε όσους κατανάλωσαν και όσους δεν κατανάλωσαν τσίχλα. Βέβαια, στη μελέτη αυτή δεν ερευνήθηκε η επιρροή της μάσησης τσίχλας αμέσως μετά το γεύμα. Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι η συγκέντρωση του γλυκαντικού, το φύλο του ατόμου και ο χρόνος μάσησης της τσίχλας επιδρούν άμεσα στην αύξηση ή στη μείωση του αισθήματος της πείνας.
Αναμφισβήτητα, η έρευνα για την επίδραση της τσίχλας στο αίσθημα της πείνας και τη θερμιδική πρόσληψη πρέπει να συνεχιστεί. Ακόμα και εάν τα δεδομένα φαίνονται ενθαρρυντικά, καλό είναι να είμαστε προσεκτικοί. Αλλωστε, οι ερευνητικές προσπάθειες μέχρι τώρα έχουν γίνει σε μικρό αριθμό ατόμων. Θα ήταν λοιπόν συνετό, πριν γενικεύσουμε τα συμπεράσματα, να δώσουμε λίγο χρόνο ακόμα στην έρευνα.
