"Τσακίζει" κόκκαλα η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού έναν χρόνο μετά το δυστύχημα στα Τέμπη: «Θα δικαιωθείς κόρη μου...»

«Μου λένε ότι έγινες άγγελος...»

Ιωάννα Βουτσή
Youweekly Editor

Μία ανατριχιαστική ανάρτηση έκανε η Μαρία Καρυστιανού για την 20χρονη κόρη της η οποία ήταν ένα από τα 57 θύματα του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Έναν χρόνο μετά οι μνήμες είναι ακόμα νωπές και οι γονείς ζητούν δικαίωση για τα παιδιά τους. Υπενθυμίζουμε ότι είναι πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών.

Xθες, με αφρομή την επέτειο ενός χρόνου από την τραγωδία που στοίχισε την ζωή σε 57 ανθρώπους, τον γύρο του διαδικτύου έκανε το νέο βίντεο, που βγήκε στο φως της δημοσιότητας από την στιγμή της σύγκρουσης, όπου λίγα λεπτά μετά εγκλωβισμένοι επιβάτες του τρένου φωνάζουν έντρομοι βοήθεια. (δείτε εδώ).

Η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού

"Ένας χρόνος Μάρθη μου, φως μου…. μου λένε ότι έγινες άγγελος, να μην στενοχωριέμαι … πως θα ξανασυναντηθούμε κάποια στιγμή, να έχω υπομονή… ότι είσαι συνέχεια δίπλα μου, να μάθω να σε αισθάνομαι… ίσως…..να είναι έτσι ….αλλά δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Θα δικαιωθείς κόρη μου, όλοι σας" έγραψε στην λεζάντα της η Μαρία Καρυστιανού.

Η συγκλονιστική της συνέντευξη

Με αφρομή την τραγική επέτειο, η Μαρία Καρυστιανού, μίλησε στην εκπομπή «Το Πρωινό» του ΑΝΤ1 και περιέγραψε την κατάστασή της από εκείνη την ημέρα κι έπειτα. Όπως λέει, τότε τελείωσε η ζωή της κόρης της, αλλά για εκείνη ήταν επίσης το τέλος της δικής της ύπαρξης καθώς δεν μπορεί να ηρεμήσει από τον πόνο και την οργή.

«28 Φεβρουαρίου άλλαξε η ζωή μου, και το χειρότερο δεν είναι ότι άλλαξε η ζωή μου, είναι ότι τερμάτισε η ζωή ενός πολύ νέου ανθρώπου. Ενός υπέροχου ανθρώπου που ήτανε... Είχε τόσα όνειρα, τόσα πολλά όνειρα... Εκείνη τη μέρα... Άλλαξαν όλα εκείνη τη μέρα. Ήταν το τέλος της ζωής της κόρης μου, και το τέλος της δικής μου ψυχής», δήλωσε χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού.

Για να συμπληρώσει: «Το ότι ζω και σας μιλάω δε σημαίνει ότι υπάρχω κιόλας. Ο πόνος δυναμώνει, η οργή δυναμώνει, ηρεμία δε μπορούμε να βρούμε με αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Πώς να αισθάνομαι εγώ σαν Ελληνίδα όταν βλέπω ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία τρέχει πιο γρήγορα από τους δικούς μας, από τη χώρα στην οποία ζω και της έδωσα το παιδί μου».