Super Κατερίνα: «Έχω σκλήρυνση κατά πλάκας! Το έμαθα ένα χρόνο μετά τη γέννα» - Συγκλονισμένοι στο πλατό με πρώην παίκτρια του My Style Rocks
«Το έκρυβα, δεν ήθελα να το συζητάω γιατί...»
Καλεσμένη στην εκπομπή του ALPHA, Super Κατερίνα, το πρωί της Πέμπτης 29 Φεβρουαρίου, ήταν η Αμάντα Μανωλάκου, η οποία συμμετείχε στον προηγούμενο κύκλο του My Style Rocks. Η ίδια, λοιπόν, μίλησε για την εμπειρία της στο παιχνίδι και όσα συνέβαιναν πίσω από τις κάμερες, ενώ προχώρησε σε μία προσωπική εξομολόγηση.
Έχει διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας και είχε μιλήσει γι' αυτό και όσο βρισκόταν στον διαγωνισμό μόδας, χωρίς βέβαια να ήταν η αρχική της πρόθεση αυτή, αφού αποφάσισε να το κάνει μετά από πίεση που δέχθηκε από το περιβάλλον της.
Η εξομολόγηση της πρώην παίκτριας του My Style Rocks για την σκλήρυνση κατά πλάκας
«Έχω μιλήσει ανοιχτά για τη σκλήρυνση κατά πλάκας αν και είχα ταμπού στις αρχές. Το έκρυβα, δεν ήθελα να το συζητάω γιατί θεωρούσα πως, αν το πω, θα ακούω διάφορα όπως "Αλήθεια; Κρίμα!", αλλά τώρα το προσπέρασα τελείως. Το αντιμετωπίζω με καθημερινή κορτιζόνη, τέσσερις ώρες τη μέρα. Στο My Style Rocks το είπα και αιτία ήταν το καθημερινό "κρύβεσαι" που έλεγε ο ένας και ο άλλος. Εκεί τους εξήγησα ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει τους προσωπικούς του λόγους, ρε παιδιά. Τώρα, μην τρελαθούμε, κανείς δεν ξέρει τι τραβάει στο σπίτι του όταν κλείνει η πόρτα και όταν σβήνει η κάμερα. Επομένως, φυσικά, υπάρχουν δικαιολογίες για όλα και δεν έχει κανένας μας το ακαταλόγιστο», είπε αρχικά.
Και πρόσθεσε σε άλλο σημείο: «Το έμαθα ένα χρόνο μετά τη γέννα. Δεν θεραπεύεται, όμως συντηρείσαι τέλεια, δεν έχεις καμία διαφορά. Όταν βρήκα αυτό το πρόβλημα, το πρώτο πράγμα που ρώτησα είναι να μάθω τι ακριβώς είναι. Δεν γκούγκλαρα για να μάθω γιατί, λέω, θα με έβγαζαν ότι πεθαίνω. Ακολούθησα τις οδηγίες των γιατρών μου, έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και δεν έχω κανένα πρόβλημα».
Δείτε επίσης: My Style Rocks (8/2): «Τον Ιούλιο του 2022 διαγνώστηκα με καρκίνο στο...» - Συγκίνησε με την εξομολόγησή της η Αμίνα Χακίμ
Τι είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας και πώς αντιμετωπίζεται
Η σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια αυτοάνοση πάθηση που προσβάλλει τον εγκέφαλο, το νωτιαίο μυελό και τα μάτια και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, καθώς μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στον οργανισμό, οδηγώντας το πάσχον άτομο σε σωματική ανικανότητα, στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής του. Είναι μια πολυδιάστατη νόσος, η οποία παλαιότερα δεν είχε διερευνηθεί σε βάθος, λόγω του ότι ο εγκέφαλος είναι ένα δύσκολο όργανο προς εξέταση. Όμως, στη σύγχρονη εποχή, με την εξέλιξη της επιστήμης γενικότερα, όχι μόνο της νευρολογίας αλλά και επιστημών γύρω από τη νευρολογία και την ιατρική, όπως είναι η ανοσολογία, η γενετική, η μαγνητική τομογραφία, έχουμε κάνει σημαντικά βήματα στη θεραπευτική προσέγγιση.
Τι ακριβώς προκαλεί στον οργανισμό;
Το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς «επιτίθεται» και καταστρέφει τη μυελίνη. Η μυελίνη είναι η λιποειδής ουσία που προστατεύει τα νεύρα και τους επιτρέπει να λειτουργούν και να στέλνουν τα σήματα που ελέγχουν την κίνηση, την ομιλία και μια σειρά από άλλες λειτουργίες. Στη θέση της κατεστραμμένης μυελίνης, δημιουργείται ουλώδης ιστός, οπότε τα νευρικά σήματα δεν μεταδίδονται σωστά.
Σε ποιες ηλικίες εμφανίζεται;
Η σκλήρυνση κατά πλάκας συναντάται συχνότερα μεταξύ των ηλικιών 20 και 40 ετών, χωρίς όμως να αποκλείεται η εμφάνισή της νωρίτερα ή αργότερα από τις συγκεκριμένες ηλικίες. Χαρακτηρίζεται ως η συχνότερη νευρολογική νόσος της νεαρής και παραγωγικής ηλικίας του ατόμου, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής του, καθώς δυσκολεύει την κινητικότητα, προσβάλλει την ουροδόχο κύστη και με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να δημιουργήσει και άλλα προβλήματα.
Επιπλέον, εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες και σε ό,τι αφορά τη φυλή, πιο πολύ στη λευκή, ενώ η πιθανότητα προσβολής στο γενικό πληθυσμό είναι περίπου 1:1.000. Επίσης, φαίνεται ότι η κληρονομικότητα παίζει κάποιο ρόλο στην εμφάνισή της. Τα άτομα των οποίων νοσεί ένας γονιός ή μία αδελφή ή ένας αδελφός, παρουσιάζουν 1-3% πιθανότητα να νοσήσουν και τα ίδια. Το αντίστοιχο ποσοστό για δίδυμα αδέλφια είναι περίπου στο 30%.
Ποια είναι τα αίτια;
Τα αιτία εμφάνισης της πολλαπλής σκλήρυνσης είναι άγνωστα. Έχει αποδειχτεί, ωστόσο, πως παράγοντες που εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένεση της είναι η γενετική προδιάθεση, καθώς υπάρχουν πολλά γονίδια ευαισθησίας στη νόσο, παράλληλα με πολύ λίγα προστατευτικά γονίδια, η έκθεση σε έναν ή περισσότερους παθογόνους παράγοντες του περιβάλλοντος και η ανάπτυξη παθολογικών ανοσολογικών μηχανισμών έναντι του κεντρικού νευρικού συστήματος, από απροσδιόριστα αίτια.
Ποιες είναι οι μορφές;
Η νόσος διακρίνεται σε τέσσερις «τυπικές» και δύο «άτυπες» μορφές, ανάλογα με τα κλινικά χαρακτηριστικά της. Οι τυπικές μορφές της περιλαμβάνουν την υποτροπιάζουσα, τη δευτεροπαθή προϊούσα, την πρωτοπαθή προϊούσα και την προϊούσα-υποτροπιάζουσα μορφή. Ενώ, τα τελευταία χρόνια, διακρίνουμε και δύο άλλες «άτυπες» μορφές αρχικής εκδήλωσης της νόσου.
Η πρώτη αφορά το ακτινολογικά εντοπισμένο σύνδρομο απομυελίνωσης, κατά το οποίο, σε τυχαίο έλεγχο με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, διαπιστώνονται ευρήματα που προσομοιάζουν με αυτά της νόσου, χωρίς όμως το άτομο να έχει παρουσιάσει κλινικά συμπτώματα ή άλλα σημεία της πάθησης. Η δεύτερη αφορά το κλινικά εντοπισμένο σύνδρομο, το οποίο εμφανίζεται αρχικά με ένα ή περισσότερα κλινικά συμπτώματα.
Ποια είναι η θεραπεία;
Η αντιμετώπιση της νόσου είναι ανθρωποκεντρική και εξατομικεύεται για τον κάθε ασθενή. Αυτό σημαίνει ότι οι πάσχοντες θα πρέπει να λαμβάνουν μέρος στη λήψη αποφάσεων, κάτι που επισημαίνεται από πολλές κλινικές μελέτες. Η θεραπεία που θα εφαρμοστεί, θα πρέπει να στοχεύει στη μέγιστη μείωση των υποτροπών και της δραστηριότητας της νόσου, την ελάχιστη επίδραση στην καθημερινότητα του ασθενούς, ώστε να διατηρεί την ποιότητα ζωής του και επίσης να μην προκαλείται πρόβλημα στην κύηση και τη γονιμότητα των ασθενών. Παλαιότερα, οι θεραπείες που χρησιμοποιούνταν αποσκοπούσαν σε ανοσοκαταστολή. Σήμερα όμως οι περισσότερες θεραπείες στοχεύουν περισσότερο στην ανοσοτροποποίηση και λιγότερο στην ανοσοκαταστολή.
Η μορφή των θεραπειών είναι 1) οι ενέσιμες υποδόριες ή ενδομυϊκές, 2) οι από του στόματος χορηγούμενες θεραπείες, 3) οι θεραπείες με βιολογικούς παράγοντες μονοκλωνικών αντισωμάτων, που χορηγούνται κυρίως με ενδοφλέβιες εγχύσεις. Σε πολλές περιπτώσεις, συνδυάζονται με συνεδρίες εξειδικευμένης φυσικής ιατρικής αποκατάστασης, ώστε να βοηθούνται τα πάσχοντα άτομα και να προλαμβάνονται τυχόν επιπλοκές της νόσου.
Πηγή: metropolitan-hospital.gr
