Τέμπη: «Κοιμηθήκαμε με παιδί και ξυπνήσαμε χωρίς» - Συγκλονισμένοι στο Πρωινό με την μητέρα του νεκρού μηχανοδηγού
«Ούτε παπάς δεν άντεξε να μας ακούσει»
Σε ένα ασύλληπτο ξέσπασμα προχώρησε η μητέρα του δεύτερου μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε με το Intercity στα Τέμπη, μιλώντας στην εκπομπή Πρωινό, 10 μέρες μετά το τραγικό δυστύχημα.
Τα θύματα είναι 57, ένα από τα οποία ωστόσο δεν έχει βρεθεί πουθενά, ούτε στη λίστα των αγνοούμενων, ούτε στη λίστα των νεκρών. Ο λόγος για την 23χρονη Εριέττα, όπου σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα, το πιο πιθανό σενάριο είναι να έχουν απομείνει μονάχα οι στάχτες της... (διαβάστε εδώ περισσότερα).
Συγκλονίζει η μητέρα του νεκρού μηχανοδηγού στα Τέμπη
«Μας είπαν ότι χρειαζόμαστε ψυχίατρο. Μας έδωσαν μια γραμμή τηλεφώνου, η οποία όταν άκουσε τον λόγο δεν μπορούσαμε να συνεφέρουμε αυτούς. Βρισκόμαστε στη Σκάλα Ωρωπού και ψάχνουμε ιδιώτη ψυχίατρο να μπορέσει να στηρίξει την οικογένεια προληπτικά, έναν αδελφό 28 χρονών. Εγώ είμαι σε ένα σπίτι με άτομα γύρω μου σε πολύ άθλια κατάσταση.
Υπάρχουν αδελφές, φίλοι, συγγενείς, γιατί κάθε θύμα πολλαπλασιάζεται επί πάρα πολλά άτομα, μας ξέρουν με το μικρό μας όνομα. Δεν τολμούν να μας χαιρετίσουν. Σε απόσταση χιλιομέτρων ξέρουν πού μένει η άτυχη του δυστυχήματος. Και δεν σκέφτηκαν να στείλουν κάποιον αλλά να ψάχνουμε μόνοι μας βοήθεια; Για ποιον λόγο δεν υπάρχει αυτή η πρόβλεψη ειδικά σε αυτό που ούτε παπάς δεν άντεξε να μας ακούσει, ούτε ψυχίατρος ούτε κανείς.
Και βγαίνουν και συζητάνε; Χάσαμε 57 πρέπει να χάσουμε και άλλους; Και δεν είναι μόνο ο σωματικός θάνατος, είναι και ο ψυχικός. Υπάρχουν αδέρφια που θα πρέπει να ζήσουν, είναι 28 είναι αρραβωνιασμένα, είναι ερωτευμένα. Υπάρχουν γονείς που είναι ακόμα νέοι. Πρέπει να στηρίξουν τις οικογένειες. Να μην κλείσουμε τα σπίτια μας. Κοιμηθήκαμε με παιδί και ξυπνήσαμε χωρίς παιδί. Ένα παιδί που ετοιμαζόταν για γάμο.
Τουλάχιστον σε εμάς έμεινε μια ελπίδα. Υπάρχουν γονείς που έμειναν χωρίς ελπίδα. Θάψανε άκουσα δύο ή έθαψαν μοναχοπαίδια. Εγώ τώρα παλεύω να κρατήσω το άλλο μου παιδί όσο μπορώ υγιές γιατί αισθάνομαι ενοχές που το φόρτωσα με τέτοιον πόνο για όλη του την υπόλοιπη ζωή. Και κοιτάμε να το κάνουμε όσο πιο ανώδυνο γίνεται.
Ξέρετε σε κάθε σπίτι πόσοι θρηνούν; Δεν είναι μάνα, δεν είναι πατέρας, είναι εκατοντάδες φίλοι που έχουν μεγαλώσει μαζί. Δεν θέλω το παιδί μου να με βλέπει να υποφέρω, να κλαίω, να καταριέμαι. Προτιμώ να πεθάνω εγώ παρά να δώσω επιπλέον πίκρα στους γύρω μου. Θα κοιτάξουμε να το διαχειριστούμε όσο βουβά μπορούμε.
Ήρθαν οι 15 μηχανοδηγοί να μας συλλυπηθούν ένα πρωινό και έβλεπα 15 παιδιά που ήταν δεν ήταν πάνω από 30 χρονών, συμμαθητές του. Και είχαν τον τρόμο στα μάτια τους. "Κάποιοι κατέβηκαν από εμάς, ο Δημήτρης ανέβηκε και κάποιος θα τον αντικαθιστούσε. Ήταν θέμα τύχης. Ποιος από μας θα έλειπε”.
Ήταν μέσα στον τρόμο τα μάτια τους γιατί θα υποχρεωθούν να ξανανέβουν. Θα ξανακοιμηθεί ποτέ γονιός; Θα ξαναχορτάσει φαί; Θα ξαναχαρεί; Δεν είχαμε ιδέα, θεωρούσαμε ότι ήταν το πιο ασφαλές μέσο. Ξέρεις τι μου είπαν οι μηχανοδηγοί; “Αν ήταν δύο εμπορικές δεν θα έδινε κανείς σημασία. Θα τα έριχναν στην επιχείρηση, φταίμε εμείς”.
Υπάρχουν δύο δρόμοι: να τρελαθούμε, να πάθουμε κατάθλιψη, να κλείσουμε το σπίτι μας, να γίνουμε περίλυποι της γειτονιάς, των καναλιών ή να βρούμε τη δύναμη κάπου. Εμείς τουλάχιστον έχουμε πίσω κάτι. Θεέ μου, δεν ξέρω τι ξημέρωσε για τους άλλους γονείς που δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα. Και έφυγε όλη η αφρόκρεμα, φοιτητές, παιδιά μορφωμένα, σπουδαγμένα, νέα», είπε συντετριμμένη η μητέρα του νεκρού μηχανοδηγού στα Τέμπη.
