Σίσσυ Χρηστίδου: «Η μαμά μου είχε μυελοδυσπλαστική λευχαιμία...» - Η συγκινητική εξομολόγηση για την ασθένεια που της "στέρησε" την μητέρα της

Σπάνια μιλάει για εκείνη δημόσια

Στέλλα Μούτσιου
Youweekly Editor
Instagram / Σίσσυ Χρηστίδου
Instagram / Σίσσυ Χρηστίδου

Μία ιδιαίτερη ξεκίνησε το πρωί της Κυριακής 11/2 στην εκπομπή του MEGA, Χαμογέλα και Πάλι, η οποία έδωσε στην Σίσσυ Χρηστίδου την ευκαιρία να μιλήσει για πρώτη φορά αναλυτικά για την ασθένεια με την οποία διαγνώστηκε η μητέρα της, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από δύο χρόνια (δείτε εδώ την ανάρτηση που έκανε πριν από λίγες ημέρες για εκείνη).

Αποκάλυψε, μάλιστα, το πρόβλημα που αντιμετώπισε κατά την νοσηλεία της, καθώς δεν μπορούσε να δοθεί προτεραιότητα για ένα από τα χειρουργεία που έπρεπε να κάνει, παρόλο που ήταν ζωτικής σημασίας για την ίδια, όσο παράλογο κι αν ακούγεται.

Η συγκινητική εξομολόγηση της Σίσσυς Χρηστίδου για τον θάνατο της μητέρας της

«Μου θυμίσατε μια περιπέτεια πολύ μεγάλη που πέρασα στη νοσηλεία της μαμάς μου και θέλω να τη μοιραστώ γιατί μου θυμίζει αυτή την ιστορία που περιγράψατε. Η μαμά μου είχε μυελοδυσπλαστική λευχαιμία, οπότε στόχος ήταν να γίνει μεταμόσχευση του μυελού των οστών και δίναμε πολύ μεγάλη μάχη με τον χρόνο. Διαπιστώθηκε από τους γιατρούς της ότι θα πρέπει πρώτα να κάνει αφαίρεση χολής, που ήταν χειρουργείο ρουτίνας.

Για να κάνει την μεταμόσχευση, που ήταν κρίσιμη για τη ζωή της, έπρεπε να κάνει αυτό. Και το πρόβλημα ήταν η αναμονή που υπήρχε για το χειρουργείο χολής, γιατί δεν ήταν στα επείγοντα, δεν υπήρχε σειρά και έπρεπε να περιμένουμε.

Δεν μας έδιναν ημερομηνία και ήμασταν σε μια αναμονή. Και ενώ υπήρχε ένα σημαντικό χειρουργείο που έπρεπε να γίνει, υπήρχε μια αναμονή για τη χολή, γιατί δεν μπορούσε να μπει σε προτεραιότητα σε σχέση με άλλους ανθρώπους που κινδύνευε άμεσα η ζωή τους», είπε χαρακτηριστικά.

Δείτε επίσης: «Κάθε χρόνος που περνάει πάντα μένει η άδεια θέση στο τραπέζι...» - Η εξομολόγηση για το θάνατο που την έχει στιγματίσει

Τι είναι η μυελοδυσπλαστική λευχαιμία

Είναι καρκίνος του αίματος και του μυελού των οστών κατά τον οποίο ο οργανισμός παράγει υπερβολικό αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων. Ο όρος ‘χρόνια’ σημαίνει ότι πρόκειται για έναν καρκίνο με σχετικά αργή εξέλιξη, ο οποίος μπορεί να χρειαστεί χρόνια πριν εξελιχθεί. Ο όρος ‘μυελογενής’ αναφέρεται στον τύπο των λευκών αιμοσφαιρίων που παράγονται σε υπερβολικό αριθμό. Οι περισσότεροι ασθενείς ανακαλύπτουν ότι έχουν ΧΜΛ στην πρώιμη, χρόνια φάση και πολλοί παραμένουν στη χρόνια φάση αρκετά χρόνια χωρίς η νόσος να εξελιχθεί στην πιο προχωρημένη φάση.

Όλοι σχεδόν οι ασθενείς με ΧΜΛ έχουν μια χρωμοσωμική ανωμαλία που ονομάζεται χρωμόσωμα της Φιλαδέλφειας – πρόκειται για μια αμοιβαία αντιμετάθεση του γενετικού υλικού επί των χρωμοσωμάτων 9 και 22 – η οποία εμφανίζεται σε 95% των ασθενών που παρουσιάζουν τη νόσο. Το χρωμόσωμα Φιλαδέλφειας παράγει ένα μη φυσιολογικό γονίδιο που ονομάζεται BCR-ABL και δίνει σήμα στον μυελό των οστών να συνεχίσει να παράγει μη φυσιολογικά λευκά αιμοσφαίρια.

ΧΜΛ στατιστικά στοιχεία

  • Παγκοσμίως η επίπτωση της ΧΜΛ είναι 1-2 περιστατικά ανά 100.000 άτομα κατ’ έτος
  • Η ΧΜΛ ευθύνεται για 15% των περιστατικών λευχαιμίας στον ενήλικο πληθυσμό
  • Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι τα 64 έτη
  • Η ΧΜΛ είναι σχετικά συχνότερη στους άνδρες, ενώ οι αιτίες για τη διαφορά αυτή είναι άγνωστες
  • Η ΧΜΛ εμφανίζεται σπανίως σε παιδιά
Πώς αντιμετωπίζεται

Το γονίδιο BCR-ABL είναι η κύρια αιτία της θετικής στο χρωμόσωμα Φιλαδέλφειας (Ph+) ΧΜΛ. Η έρευνα έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη φαρμάκων που ονομάζονται αναστολείς της τυροσινικής κινάσης (ΤΚΙ), οι οποίοι αναστέλλουν ειδικώς την ικανότητα του γονιδίου BCR-ABL να στέλνει σήματα για την παραγωγή καρκινικών λευκών αιμοσφαιρίων. Σήμερα, στόχος της θεραπευτικής αγωγής για την θετική στο γονίδιο Φιλαδέλφειας (Ph+) ΧΜΛ είναι να υπάρχουν λιγότερα λευχαιμικά κύτταρα στον οργανισμό μέχρι μια δεδομένη χρονική στιγμή και να προληφθεί η εξέλιξη της νόσου. Με την θεραπεία με ΤΚΙ, η ποσότητα του γονιδίου BCR-ABL μειώνεται.

Η πρόοδος στη θεραπευτική αγωγή της ΧΜΛ έχει ως αποτέλεσμα παρατεταμένες ανταποκρίσεις και βελτίωση στην συνολική επιβίωση σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλοί ασθενείς να έχουν φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής.

Πηγή: iatronet.gr